Piórem Feniksa

~res

Używam szyku przestawnego. I specjalnie powtarzam słowa. Tego w tekstach szkolnych nie rozumiała moja polonistka i zawsze obniżała mi ocenę. Dla niej piszę sucho i bardzo poprawnie. To co dla mnie jest paskudztwem dla niej tekstem na ocenę bardzodobrą. Jednak na co dzień piszę, co mi ślina na język przyniesie. Nie nawidzę poprawiania tekstu i wyszukiwania błędów, co jest niestety konieczne. Często nie przelewam mysli tekstami dłuższymi, niż na pół strony. Zdarza mi się urzywać czasowników i określeń starodawnych. Niekiedy uciekam się do poetyckich określeń. Nie unikam też sarkazmu i przekleństwem. Jednak jest coć, czego nie potrafię w zupełności. Pisać dialogów. Och tak - to jest moja pięta Achillesowa. zawsze wychodza drętwe i marne. Właśnie dlatego moje postaci sa zwykle milczące i tajemnicze.
Alęż sie rozpisałam.

Za błędy praszam prze, ale nie chce mi sie czytać tego raz jeszcze.

Ivet

Nie wiem skąd mi się to bierze, ale ostatnio bardzo lubię robić z moich bohaterów ludzi pełnych ironii dla całego świata (Leon, "Leon Amator"). Z chęcią tworzę głupkowatych chłopców, aby za czterdzieści lat stali się dziadkami ze sklerozą trzeciego stopnia (Kazimierz, "Rocznica poznania").
Poza tym ubóstwiam kreować nieznośne dzieci, których człowiek w pewnej chwili ma dość, a one w tym momencie zaczynają człowieka rozczulać lub zabawnie filozofować (Berenika "Leon Amator").

W aktualnych opowiadaniach jest narracja pierwszoosobowa, bo taki mam kaprys i (wydaje mi się, że) lepiej mi idzie.
Ogólnie opowiadania są pisane lekkim stylem, nie żadną kwiecistą mową, bo po pierwsze: nie umiem, a po drugie: nie przepadam. I... to by było na tyle :)

Kurzok

Moje postacie to duże dzieci, taki Nikodem na przykład. Często też tworzą znudzone kobiety, takie które uśmiechają się raz na tydzień, i tu przykładem jest Helena z Ciągnących Szwów.

~res

No to dopasowałaś imię bohaterowi - nikodemy, to są duże dzieci.

Kurzok

Serio? Ale fart!

Keiri

Powiem szczerze, że mój styl jest zmienny jak pogoda w kwietniu i maju.
Dlaczego? Niektórzy uważają to za niezdrowe, ale piszę po to, aby się wyżyć.
W podstawówce mojej polonistce bardzo podobał się mój styl (nie, żeby kiedykolwiek był on jakiś szczególny), a teraz? Nie mam zielonego, różowego ni też czarnego pojęcia. Po prostu nie trawię mojej polonistki jak nikogo innego (phi, kazała mi w 2 gimnazjum przeczytać całego "Pana Tadeusza" przeczytać i lekcję przeprowadzić - oczywiście, że zachorowałam). Od tego czasu się nienawidzimy, zresztą... Ona nie ocenia stylu, co bardzo mnie boli. Za wypracowania dostaję sprawnie podliczoną punktację.
A jeśli miałabym napisać coś więcej o mojej pisaninie?
Przed chwilą dowiedziałam się, że mój styl jest realny. xD Czy w to wierzyć? Nie wiem.
Mam skłonności do tworzenia bohaterów z problemami i zadziornym charakterkiem. Lubię wpleść tu i tam odrobinę romantyzmu. W dialogach moi bohaterowie często przeklinają, ironizują (Cynizm Ironia Sarkazm... Chyba za bardzo podobni są w tym do mnie) i nie liczą się z tym co mówią.
Narrację preferuję trzecioosobową, choć zwycięskie (konkursy gminne i powiatowe - pisałam, myśląc o nagrodach) prace konkursowe zawsze miały narrację pierwszoosobową. W krótszych tekstach ta druga jest nawet przydatna, ale w długich nie jest dla mnie.
To tyle. Pewnie jak zwykle rozpisałam się bez ładu i składu.

Hellie · Wysłany: Pią 9:12, 06 Mar 2009 Temat postu:

Cóż, ze mną to tak, że, o ile opisy uczuć przychodzą mi z łatwością, to każdy dialog rodzi się w potwornych mękach. Kilka osób z maniakalną radością powtarza, że powinnam zacząć pisać teksty obyczajowe, psychologiczne. Tak, zdaje się, że to rzeczywiście moje powołanie. Tylko... dlaczego zawsze wychodzi mi fantasty? A raczej pseudo-fantasty, hybryda z fanficion. A postacie, które wtedy tworzę dodatkowo niezbyt nadawają się do heroicznej walki ze smokami. Zazwyczaj są to mężczyźni pod koniec okresu dojrzewania. Spokojni, pesimistyczni, sarkastyczni, o mizantropicznym światopoglądzie, ogólnie niezbyt mili. Tacy, którzy nie lubią się mieszać w jakiekolwiek sprawy, więc trzeba ich jakoś przekonać. W dialogach (o ile uda mi się je wywalczyć) zazwyczaj cechują się przenikliwością, ironią i eleganckim językiem (nie jestem przekonana do przekleństw większych niż "cholera") To zdecydowanie nie jest dobre, gdy dodatkowo ma się tendencję do szczegółów.
O. Mój pierwszy post.

podtekst · Wysłany: Sob 13:09, 14 Mar 2009 Temat postu:

PODOBNO oryginalny i klimatyczny. Te dwa przymiotniki padają najczęściej ;] Staram się.
Chociaż nie, właściwie to zbytnio się nie staram.
Plastyczne opisy i marne dialogi. Takie to jesienne, listopadowe... Bo lubię deszcz.

Agfa

Mój styl jest specyficzny. Piszę o czymś - i nagle żaróweczka w główce na jakieś dziwne hasło lub wydarzenie nie pasujące do reszty xD przykład?
Pisałam o dosyć przygnębiającej atmosferze świąt, ale nie mogłam się powstrzymać by nie zrobić czegoś takiego: (spoko rozumiem że nie bezie się wam chciało czytać xDD)

Rozpakowałem jeszcze kilka kolejnych paczek były w nich między innymi bokserki, tak dobrze czytacie bokserki, a co najlepsze by uwieńczyć głupotę tego prezentu pisało na nich „I’m so sexy”. Jeśli Fred i George myśleli, że je założę to się przeliczyli. Przeczuwałem, że dowcip bliźniaków nie skończył się na napisie. Nie pomyliłem się zbytnio. Chwilę później te śmieszne gatki zaatakowały mnie. Tak przynajmniej pomyślałem z początku. Usadowił się na mojej głowie i za żadne skarby nie chciały z niej zejść. FRED, GEORGE!! ZABIJE WAS!!
Do mojego pokoju na nieszczęście weszła Hermiona. Zmierzyła mnie wzrokiem, po czym wybuchła niepohamowanym śmiechem. No dobra, może to wyglądało komicznie, ale wtedy nie było mi wcale do śmiechu. Czułem się jak czubek z bielizną na głowie.

(...)

Po kilku próbach, choć wydawało mi się, że było ich tysiące uwolniłem się od owych bokserek. Przyjaciółka przyjrzała im się z bliska.
- I’m so sexy? Nie powiedziałabym.
- A, co? Czegoś mi brakuje? – spytałem napinając swoje liche bicepsy.
- Ależ nie Ronaldzie, jesteś stuprocentowym przystojniakiem.
- Się wie – wyszczerzyłem zęby.

Dalej mój styl charakteryzuje się tym, że lubię opisywać ludzkie uczucia zdecydowanie bardziej niż opis miejsc ^^ Więcej wam nie powiem bo rozpoznacie mnie jeszcze na arenie pojedynków ;pp

vagabond

Agfo, to miało być zabawne?

Agfa

Jak na moje standarty pisarskie rok temu to tak xDD
A teraz chciałam pokazać wam jakie absurdy czasami wprowadzam do fabuły w której powinno być dużo zadumy ^^


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj