Piórem Feniksa

Neja

"Éric-Emmanuel Schmitt (ur. 28 marca 1960 w Sainte-Foy-lès-Lyon) - francuski dramaturg, eseista i powieściopisarz, z wykształcenia filozof. Mieszka w Brukseli.

Swoją pierwszą powieść napisał w wieku 11 lat. Uczęszczał do Ecole Normale Supérieure, jednej z przodujących francuskich uczelni humanistycznych. Zdobył tam najbardziej prestiżowy z francuskich certyfikatów nauczycielskich oraz doktorat z filozofii.

Na świecie jest znany głównie jako twórca teatralny. Pierwszym krokiem do sławy była sztuka Don Juan on Trial wystawiona w 1991 i następnie wspierana przez Royal Shakespeare Company. Następna sztuka, The Visitor z 1993, była triumfem, który przyniósł autorowi trzy Molièry (dla najlepszego aktora, odkrycia teatralnego i przedstawienia). Sztuka była tłumaczona i wystawiana na całym świecie.

Po dwóch sukcesach Schmitt porzucił pracę wykładowcy filozofii na Uniwersytecie w Savoir, aby zostać pisarzem pełnoetatowym. Następnym osiągnięciem stała się sztuka Enigma Variations, uznawana za najbardziej popularną pracę Schmitta na świecie.

W ciągu zaledwie dekady stał się jednym z najpoczytniejszych francuskojęzycznych autorów na świecie. Jego książki tłumaczone są na 35 języków, a sztuki wystawiane w ponad czterdziestu krajach. Książki Schmitta w większości bazują na sztukach teatralnych o tych samych tytułach."
by Wikipedia

Schmitt napisał kilkanaście powieści, w tym: "Oskar i pani Róża", "Dziecko Noego", "Pan Ibrahim i kwiaty Koranu".

Ulisses z Bagdadu to powieść o Irakijczyku imieniem Saad Saad, który postanawia uciec ze swojego kraju, najpierw zniszczonego dyktaturą Saddama Husajna i embargo, potem - zamachami terrorystycznymi, głodem i chorobami. Po utracie niemal wszystkiego, co kochał, Saad Saad podejmuje heroiczną próbę wyrwania się z irakijskiego piekła i ziszczenia swojego największego marzenia - podróży do Anglii.

Książka otworzyła mi oczy. Zmusiła do oglądania okrucieństwa, bólu i śmierci, do pracy na czarno i kilkunastogodzinnej podróży w ciężarówce tak pełnej ludzi, że trudno oddychać, do ciągłej ucieczki, ukrywania się, niepewności. Nigdy już nie spojrzę na uchodźców sprzedających na ulicach z pogardą, nigdy już nie pomyślę: "Po co tu przyjechali? I tak muszą żyć za głodową stawkę. Nie potrzebujemy ich" Ta książka pokazała mi świat oczami uciekiniera, nauczyła pewnej nowej wrażliwości, pomogła zrozumieć. "Ulisses z Bagdadu" to niesamowity przykład tego, jak ogromny wpływ na ludzi ma literatura, to przykład "walki piórem" z obojętnością, pogardą, złością.


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj