Piórem Feniksa

Psia Gwiazda

Ee, Nadiel, Twoje zdanie drugie, od momentu "a to co do tego..." jest dla mnie kompletnie niezrozumiałe.

Komatozona

Nadiel, miedzy pisarzem, a dziennikarzem jest jednak spora roznica, dziennikarstwo to rzemioslo, a nie sztuka, i pewnie, ze mozna sobie pozwolic na male "ekstrawagancje", ale na tym koniec.
Jak dla mnie mialoby sens prowadzenie takiej strony, gdzie publikowalibyscie wszystkie opowiadania czlonkow, te z pojedynkow, blogow, wydawanie z tego gazetki co kwartal, a potem zbieranie tego wszystkiego do kupy w formie ksiazki pod koniec roku, mialoby to jakies rece i nogi.
Noale. Na razie brak pieniedzy i rozglosu.
W kazdym badz razie jesli to bedzie typowa "gazeta" - ja umywam rece.

Nadiel

Komatozono, jaki jest sens wydawania gazety skoro potem i tak to samo pojawiałoby się w książkach? Bo jak dla mnie mówiąc szczerze to takie działanie nie ma sensu. Ponadto zdaję sobie sprawę z różnicy między pisarzem, a dziennikarzem.

No cóż, rzeczywiście trochę to zakręciłem i zamotałem, PeGie, ale sens miał być taki, że pisarze mogą pisać różne rzeczy, niekoniecznie opowiadania itp.

Komatozona

A mnie chodzi o to, ze powinniscie doszlifowac jedno zanim porwiecie sie na drugie, poza tym nikt nie wezmie was na powaznie, jesli bedziecie sie udzielac w zbyt wielu dziedzinach na raz, kumacie? Pomysla sobie dokladnie to, co ja pomyslalam, kiedy uslyszalam o PF po raz pierwszy - banda glupich, napalonych, bardzo znudzonych nastolatkow. Pewnie, ze kiedy weszlam, poczytalam i tak dalej, zmienilam zdanie, ale to dlatego, ze lubie marnowac swoj czas, ale nie wiele innych osob zrobi to samo. I wydawanie drugi raz tego samego ma sens, bo inkasujesz wiecej za swoja prace i trafiasz do szerszej publicznosci. Na marginesie, gdybym ja brala sie za taki projekt dalabym sobie spokoj z publikowaniem ksiazki i zaczela od czasopisma wlasnie, ogolnie jestem odrobine sceptyczna co do Ksiazki PF, ale oczywiscie, jak to mowia, i'd love to be proven wrong.

Dagi

Generalnie, podkreślę raz jeszcze to, co większości umknęło.

Gazeta PF będzie dostępna w wersji elektronicznej, a sama będzie warsztatem, swoistą nauką; artykuły pewnie będą dodawane na zasadzie selekcji. To ma być zabawa, a nie coś poważnego. To ma być ot, swoisty trening dziennikarstwa.

A jeśli chodzi o dziennikarstwo, to publikacja w gazecie różni się graficznie od tej internetowej, publikowanej na stronach internetowych. I, jak wspomniałam, to będzie także poukładane - gazetka ".pdf" w jednym miejscu, proza i poezja na blogu, aktualności na stronie.

Wersja papierowa na dzień dzisiejszy nie jest możliwa; biorąc pod uwagę formalności i mnóstwo innych spraw, naprawdę bardziej opłaca się wydać drugą edycję książki. Jasne jest, że ta edycja nie stanie się bestsellerem, ale jakiś rozgłos, minimalny, pewnie mieć będzie. No i, zanim w ogóle podejmiemy jakieś działania, musimy się zalegalizować (a zacząć legalizację możemy dopiero w przyszłym roku od lutego, gdy skończę lat 18).

W PF jest prawie 150 osób (+ osoby zainteresowane nie będące Członkami); wszyscy piszą prozę lub poezję. Cóż za przeszkoda, by część spróbowała się w dziennikarstwie? Jasne, że to się niesamowicie różni; teksty prozatorskie są cholernie odmienne od dziennikarskich. Ale, mówiąc na własnym przykładzie, staram się ciągle uczyć, by kształcić swój styl i kształcić się w przyszłym (o ile los dopisze) zawodzie. Ot, po prostu kolejna zabawa słowem.

Jeśli gazetka stałaby się czymś poważnym, wtedy i o niej pomyślałoby się poważniej. Na razie będzie, podejrzewam, zabawą; przynajmniej początkowo. Później? Cóż, jeśli będzie ona na poziomie, wtedy warto pomyśleć - trudno mówić o czymś, co jeszcze nie istnieje. Gdyby jednak ta dziennikarska część PF się udała, można by pomyśleć o warsztatach dziennikarskich. Na dzień dzisiejszy jestem raczej gotowa załatwić m.in. z "Gazetą Wyborczą", ale - zobaczymy. Powtarzając: wszystko zależy od tego, jakie będą przesłane teksty.

Nadiel - niezupełnie jest tak, jak mówisz; słowo "pisarz" nie jest antonimem słowa "poeta"; wręcz przeciwnie, można go nawet uznać za synonim.

Komatozona - hm, "gdybym ja brala sie za taki projekt dalabym sobie spokoj z publikowaniem ksiazki i zaczela od czasopisma wlasnie" - według Ciebie, lepiej by było zacząć od czasopisma niż książki?

Komatozona

To wlasnie powiedzialam.
Glownie dlatego, ze na ksiazke wiekszosci ludzi bedzie zal, a na tanie pisemko skusilo by sie wiecej osob i po jakims czasie biznes zaczalby sie krecic.
Mysle, ze to lepsza inwestycja.

Martyna_K

Koma, nie sądzę, żeby ta książka kosztowała tyle samo, co książki Grishama lub Kinga (czyt. 30 - 50 zł). Chyba gdzieś już była podawana cena, ale nie jestem pewna.

Rieen

Wasze wypowiedzi przejrzałam tylko pobieżnie, bo neta nie mam i korzystam ze szkolnego, ale muszę się wypowiedzieć.

Ja uważam, że gazetka powinna ukazywać się początkowo w formie elektronicznej, później można by było pomyśleć o wydaniu jej w formie druku, o ile będą chętni, żeby się tym zająć.
Jeśli chodzi o treść to dla mnie było to, nooo... oczywiste. Ale widzę, że tutaj cała dyskusja na temat, więc muszę uściślić swoje zdanie.
Ogólnie tematyka powinna opierać się na pisaniu lub sztuce w całości, co wcale nie oznacza, że eliminuje to inne tematy zaczerpnięte z życia codziennego. Proponowałabym umieszczanie tam felietonów (o tematyce dowolnej, dotyczącej aktualnych wydarzeń, świąt i innych takich), artykuły o jakiś znanych postaciach (autorach książek czy coś), wywiad (na przykład z kimś ze świata blogów, albo z kimś kogo cenicie w swoim otoczeniu), poradnik pisarza (a i owszem, ale napisany z punktu widzenia kogoś początkującego), aktualności ze świata PF, może nawet strona poświęcona poszczególnym członkom (kolejno w następujących po sobie numerach), jeśli wyrazicie taką zgodę. Poza tym, każdy z nas może zaproponować przecież rubrykę, jaką chciałby tam znaleźć i nawet ją poprowadzić xD CO do opowiadać? Z doświadczenia wiem, że się nie sprzedają. Możecie przeczytać ich całą masę w necie, na forum, na PF, więc to nie ma większego sensu. Moim zdaniem powinniśmy z nich zrezygnować albo umieszczać jedno w numerze.

Z mojej strony to wszystko xD Jeśli nie zrozumieliście niczego z tego bełkotu, to wcale się nie zdziwię.

I na koniec: duże ukłony w kierunku naszego szkolnego informatyka, który nie potrafi zabezpieczyć sieci bezprzewodowej xD

Jeszcze tu zajrzę...
(Jak ktoś ma jakąś sprawę to zgłaszać się po numer albo coś)

Komatozona

Martus, nie chodzi nawet o cene, tylko format. Ludzie zazwyczaj nie kupuja ksiazek od tak sobie, kupia cos, co polecila im ulubiona rubryka internetowa, ulubionego autora, wyjatkowo kolorowa okladke albo intrygujacy tytul, a my nie mamy nic z powyzszych.

Nawia

Komatozona - po pierwsze to nie ma być żadna inwestycja i jak już pisałam, żadna komercha, więc nie piszemy pod "ludzi";
A co do Twojej ostatniej wypowiedzi, to nie do końca masz rację. Przez ostatni... rok powiedzmy nie kupiłam żadnej gazety chyba. A książek? Całą masę.

Dagi

Pierwszy z podanych przez Ciebie argumentów akurat mamy, ale sprawa patronów medialnych jeszcze trwa.

Prawdę mówiąc, takie czasopismo wyszłoby drożej niż książka. Po pierwsze, o wiele droższy papier, po drugie - strony byłyby kolorowe (nie ma znaczenia, czy na jednej stronie jest kreska 5cm koloru czerwonego czy cała strona jest zapaćkana kolorami, płaci się za kolor i już). Jeśli zmniejszyłby się nakład, to cena jednego egzemplarza wahałaby się od 20 wzwyż (jeśli cokolwiek chcesz zamówić na taką skalę, już na wstępie płacisz 1500zł dla całego zespołu); jeśli zmniejszyła by się objętość, stron byłoby niedużo. No i, na wydawanie czasopisma (choćby nieregularnika) po stokroć trudniej znaleźć finanse.

Warto zaznaczyć, że przy tej edycji nie chodzi nam o sprzedaż. Rozgłos dadzą nam media, minimalne zaistnienie na rynku wydawniczym krytycy i pisarze. Choć, oczywiście, każdy czytelnik jest mile widziany.

No i, kolejna sprawa - my z pierwszej edycji nie będziemy czerpać żadnych korzyści finansowych. Dochód ze sprzedaży idzie na żorskie hospicjum - i to "żorskie" jest bardzo istotne, bo moje miasto po prostu mi pomaga; co więcej, o ile wszystko pójdzie zgodnie z planem, pod koniec czerwca będę wiedziała, kiedy konkretnie książka się ukaże.

Jeśli chcielibyśmy mieć z tego jakiś dochód, musielibyśmy się zalegalizować, zgłosić działalność gospodarczą, płacić podatki, wypełniać formalności... i tak dalej, i tak dalej.

Cóż... polska rzeczywistość ;))

Co do czasopisma - mimo wszystko, nie sądzę, by opowiadania to był dobry pomysł. Nie mieszajmy stylów, po prostu. Opowiadanie, wiersz i reportaż, wywiad to zupełnie inne sprawy; jedne można pisać dobre, inne wręcz na odwrót.

Nawia

Coś mi się chyba obiło o uszy, że z budżetu państwa można wyciągnąć pieniądze na stowarzyszenie, ale oczywiście muszą być pełnoletni członkowie i spełniać jeszcze inne nieznane mi kryteria. Ale to tak tylko nawiasem.

Nefertari

Jeśli chodzi o dyskusję nad włączeniem opowiadań... Pragnę przypomnieć, że przykładowo opowieści o Sherlocku Holmesie gościły w gazecie właśnie (Strand Magazine), gdzie były publikowane, gdzie zdobyły rozgłos, gdzie ugruntował się (dzięki ilustracjom) specyficzny ubiór, wygląd detektywa. Czasopismo dla kobiet "Bluszcz" też publikuje opowiadania (niektóre w częściach) autorek znanych mniej lub bardziej (niektórych, które wydane zostały chociażby w ramach książkowej serii "z miotłą"). Także... Według mnie załączenie twórczości bardziej 'literackiej' byłoby ciekawym uzupełnieniem treści dotyczącej pisania w ogóle. Artykuły i felietony, wywiady i recenzje... Myślę, że można by podzielić każdy numer na pewne stałe rubryki - porady dotyczące pisania, nurty w pisarstwie, recenzje ostatnio wydanych książek i tych polecanych przez nas, reportaże z wydarzeń kulturalnych w naszym regionie, może notki biograficzne różnych autorów z przybliżeniem czasów, w jakich tworzył... (plus to, co można wykorzystać w swojej twórczości...) Można by też potraktować numery (czy też ich część) tematycznie. W jednym pisać np. o wampirach (zacząć od pierwowzoru książkowego, poprzez "Wywiad z wampirem" aż do serii p. Mayer ;)).
Zgadzam się z Dagi - to powinna być zabawa, wtedy też łatwiej o inwencję i twórcze pomysły ;)

Soulmate

Ja jestem zdecydowanie za formą elektroniczną - jeśli już.
Po co nam taka gazetka na papierze? Po co miesiące trudów i żebrania o pieniądze na wydanie gazety, by później - przez godzinę najwyżej - pozachwycać się różnej jakości treścią, która niewiele wniesie w nasze życie?

Opowiadania już publikujemy na blogu głównym stowarzyszenia, nie utrudniajmy sobie życia. Poradniki co do stylu też wydają mi się pomysłem nietrafionym - ba! nawet śmiesznym. Styl to rzecz indywidualna, jak można się czegoś takiego uczyć?! Styl powinno się mieć własny - takie przedsięwzięcie nie kojarzy mi się z warsztatem pisarskim a komercją: jak lepiej pisać, by się lepiej sprzedawać?

Felietony, artykuły, sprawozdania z imprez... o tak!
Wprawdzie ja nie planuję "dziennikarzowania" w przyszłości, ale z przyjemnością poczytam artykuły kolegów i koleżanek z PF. Wierzę, że to byłby dla nich dobry warsztat na przyszłość - a kto lepiej oceni dziennikarza i jego talent niż czytelnicy i zainteresowani?

Dagi

Nie ma mowy o wydawaniu czasopisma na dzień dzisiejszy. Pewnie, że miło się o tym mówi, ale ze strony technicznej... najpierw trzeba zalegalizować stowarzyszenie (i to już pojawiają się koszta, ok. 70zł), uzyskać zgodę Sądu na tworzenie czasopisma (kolejne dziesiątki złotych), otrzymanie numeru ISSB, wykupienie kodu kreskowego (kolejne setki złotych), zarejestrowanie działalności gospodarczej (znów Sąd, znów kasa), znalezienie miejsca rozprowadzania, np. Empik (kolejne koszta). Nie wspominając już o tym, że, żeby być czasopismem, to, wedle prawa polskiego, pismo musiałoby się ukazywać przynajmniej raz do roku. Biorąc pod uwagę wszystkie potrzebne fundusze, potrzebowalibyśmy kwoty rzędu kilkunastu (albo nawet kilkudziesięciu) złotych. Nikt o zdrowych zmysłach nie da nam tyle pieniędzy - nam, jako komuś, kto prawnie nie istnieje. Jeśli chcemy się za takie coś zabrać, tu trzeba czasu, po prostu. Cierpliwość wynagradza.

Jest tylko jedna możliwość: forma elektroniczna. I tu naprawdę debatować nie trzeba, bo innego wyjścia nie ma.

Poza tym, publikowanie tekstów w wersji papierowej (co, jak wiecie, kosztuje) osób, które albo nie miały do czynienia z dziennikarstwem, albo mają nikłe doświadczenie, albo trochę już siedzą, ale nie są jeszcze profesjonalistami - zbyt ryzykowne. (A sponsorzy nie lubią ryzyka).

Opowiadania, jak mówiłam, są ciekawym rozwiązaniem. Ale po co to mieszać? Powtarzając się, nie lepiej wydawać prozę czy poezję w prawdziwej książce, a formy dziennikarskie w gazecie (co prawda wirtualnej, ale jednak)? Wygodniej, przyjemniej, przejrzyściej.

Niech to będzie zabawa. W czerwcu, tak pod koniec albo w środku, opublikuję post na ten temat. Przez całe dwa miesiące będzie można coś napisać. No i, najmilej będą widziane te twórcze artykuły albo wywiady i reportaże - wtedy widać będzie, kto jest naprawdę zaangażowany i zainteresowany ;))

Dagi

Kochani, zapraszam gorąco do wysyłania swoich zapisów/zgłoszeń do redakcji. Szczegóły na stronie, konkretniej w [link widoczny dla zalogowanych]
oraz [link widoczny dla zalogowanych] newsie na temat czasopisma.
Jeśli macie jakieś pytania, z chęcią odpowiem ;))


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj