Piórem Feniksa

Dajen

Autorem noweli jest Aleksander Głowacki (pseudonim - Bolesław Prus) urodził się 20 VIII 1847 roku w Hrubieszowie, zmarł 19 V 1912 roku we współczesnej stolicy Polski. We wczesnym dzieciństwie został osierocony i znalazł się pod opieką brata Leona. Brał udział w powstaniu styczniowym, odniósł poważne obrażenia i trafił do lubelskiego szpitala, a następnie więzienia. Edukację odbywał w miastach: Lublin, Warszawa, Puławy. W 1895 roku odbywał podróże zagraniczne. Zmarł w trakcie pracy nad powieścią pt. Przemiany. Prus posługuje się jasnym i prostym stylem, nacechowanym liryzmem, ironią i humorem. Często opisuje świat z perspektywy naiwnej, wprowadzając do utworów ujęcie psychologiczne. Warto podkreślić, iż autor "Kamizelki" był zagorzałym przeciwnikiem jednego z pozytywistycznych haseł: "Emancypacja kobiet". Po śmierci został pochowany na Powązkach.

Najważniejsze utwory Prusa:
- Anielka i inne opowiadania (1880)
- Szkice i obrazki (1885)
- Placówka (1880)
- Lalka (1887-1889, 1890)
- Emancypantki (1894)
- Faraon (1897)

Pozytywizm jest okresem rozwoju nowelistyki polskiej. Pisarze chętnie wykorzystywali formę noweli, tworząc ponadczasowe arcydzieła gatunku.
Główne cechy noweli pozytywistycznej:
1) utwór epicki, pisany prozą. Jednowątkowy, niewielkich rozmiarów.
2) kompozycja ramowa: zawiązanie akcji, narastanie napięcia, punkt kulminacyjny, finał (podobieństwo do dramatu antycznego)
3) Akcja wartka, prosta, przejrzysta.
4) Występowanie motywu będącego osią kompozycyjną
5) oparcie kompozycji na niespodziewanym odwróceniu sytuacji - kontrast motywów.
6) doskonale nadawała się do celów moralizatorskich
7)podejmowała aktualną tematykę, bohaterem był zwykły człowiek ukazany w codziennych realiach życia, które odsłaniało niezwykłość lub tragizm ludzkiego losu
8)opisywała istotę i sens haseł pozytywistycznych (asymilacja Żydów, praca organiczna, emancypacja kobiet, praca u podstaw)
była komplementarna wobec powieści, przybliżała fragment malowidła epoki
9) często ukazywała bohatera zdeterminowanego przez środowisko
10) pokazywała obrazy nędzy, a także wykroczenia i zbrodnie, które owa nędza powodowała

"KAMIZELKA"
Kamizelka jest krótką nowelą, która w niezwykły sposób, ukazuje istotę wielkiej miłości. Zgłębia historię młodego małżeństwa, które boryka się z poważnym problemem. Całą sytuację opisuje narrator, który obserwuje wspomnianą parę z okna swojego mieszkania. W utworze cały czas pojawia się motyw tytułowy - kamizelki, która staje się symbolem prawdziwej miłości. Według mnie jest to jedna z najpiękniejszych polskich nowel. Wzrusza i w niebanalny sposób opowiada piękną historię.
Trudno jest opisać książkę bez zdradzania szczegółów...

Zachęcam wszystkich, którzy jeszcze noweli nie przeczytali do poznania tajemnicy jaką skrywa w sobie kamizelka. Natomiast Wy - którzy już utwór znacie (znajduje się on w kanonie lektur szkolnych) opiszcie wasze odczucia, jakie towarzyszyły Wam, po jego przeczytaniu.

Ja od siebie dodam, że jest bardzo mało dzieł, które w szczególny sposób wspominam, a "Kamizelka" naprawdę mnie zachwyciła. Czy tylko mnie?
Zapraszam do dyskusji.

[link widoczny dla zalogowanych]

Ankeszu

Pamiętam, że kiedyś zaczęłam to czytać i urwałam, bo się lekcja skończyła i musiałam opuszczać bibliotekę. Potem jakoś zapomniałam. Ale teraz, po zachęcie, wróciłam. I... Tak. Jest ładne. Opowiada ślicznie o miłości, z perspektywy osoby trzeciej, jak to zwykle Prus nowelki pisał.

Moje odczucia...? Ach. Miłość. Co to znaczy? Szczerość kontra dbanie, by druga osoba się nie martwiła? Zastanawiające, i mimo że zwykle jestem na szczerością, to doskonale rozumiem oboje. Ich postawa... pokazuje, że o siebie dbali. I to kładzenie się!...

Naprawdę nie wiem, co innego mogłabym napisać.
Coś o stylu? Jest taki... nowelkowaty. Zwięzły a treściwy, o podniosłym 'finale' na koniec, czy jak to coś nazwać. I o tematyce, bohaterach bliskich życiu, i uczuciach. Choć nie pojawiały się nazwane z imienia, ale przecież jakże łatwo je poczuć tekście.
Czytałam parę innych nowelek Prusa (xp) i były podobne, o podobnej kompozycji. Albo narrator coś przeżywał, albo słyszał. I nie komentował. Był po prostu narratorem, niby pierwszoosobowym, ale go raczej nie było (poza momentami, że kupił kamizelkę itp.).
Więc doskonale wpasowuje się w ramy gatunku.

Neja

Czytałam dość dawno, ale pamiętam, że byłam wzruszona. Ach, pozytywizm to nie dla mnie. Za dużo smutku. Za dużo prawdy.

Ankeszu

Przed chwilą przeczytałam Nawróconego, inną nowelkę Prusa. Naprawdę tak... A już miałam nadzieję, że to Nawrócenie takie choć trochę szczersze, głębsze! Ale nie, to tylko sen, więc klątwy nie ma i nie ma co się bać. Strasnie takie... realne. i za grosz przywoitości, odwoływać swoje postanowienia i "wymazywać" przemyślenia, po kiego czorta to wszystko...
Ładnie opisuje. Zwróciłam na to uwagę, jako że ostatnio chcę się w tym podszkolić ;) zwięźle, niby nijak, a to tło świetnie wpasowuje się w utwór.

Zaczynam lubić Prusa. ;)
(nie chcę zakładać kolejnego tematu o tym samym autorze...)


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj