Piórem Feniksa

DeVile

"Przyjaźń"
...Bo nie w każdym miejscu ją znajdziesz,
Dopiero, gdy ją stracisz,
Czujesz jak jej pragniesz...

Wielka mała"
Płynie po liściach dębowego drzewa,
Mała kropla bez swej barwy,
Opada na bezimienne kłosy krzewa,
Kapie by upłynnić stan M A R T W Y...
Wypchnięta na trawy rosę,
Przemyka przez źdźbła niczym promyk słońca,
~ Krople do serca wniosę,
Miłością do ciebie bez końca...~

"Iskra"
Kwiaty dawnych łąk,
Przepełnia fala kruczych łez,
Krew teraźniejszych rąk,
Dawne kolce raniące do ustanku bez...
Jak Prometeusza, wśród ludzi gest,
Jak płomyk świętej mocy,
Tchniony w człowieka,
Jak kara, która jest,
Jak serce, które jest i czeka...
A w sercu ten ogieniek się tli,
Nie zniknie, poczeka,
Oświetlając do furtki drzwi,
Jak złotych łez diamentowa rzeka...
~ Tak nasze serca dla siebie zlane,
I na kartach miłości swym ogniem zapisane... ~

"Kamień z serca"
Gdy dusza wyje,
Gdy umysł myśli Nie żyje,
Gdy serce łka,
Gdy płynie łza,
Gdy serce krzyczy Pass...
Gdzie łańcuch zrywa się,
Gdzie Kamień kołysze się,
Gdzie opada w dół,
Łamiąc się na pół...
~ zniknął mój kamień, mój ból,
Teraz zwyczajnie mnie przytul,
Otrzyj moje łzy,
Niech zniknie i przepadnie ten czas zły,
Razem w sercu jesteśmy tylko MY,
Spełnione zostały sny... ~

"Z ręki do rąk"
Zaciemniona sfera,
Do której żadna siła nie dociera,
Krew, łzy i zimny pot,
Wybijane przez stalowy życia młot,
Rękoma w brudzie trosk, tworzy
Z nadzieją spoglądając przez jego zdarte dłonie,
Wpadnie choć jedna garść, dająca ukojenie,
Niosąca w glinianej tacy zbawienie,
Na trud nie spojrzy bo głupi,
Za błąd uderzy bo nie czuje,
Za biedny wzrok, okaleczy,
Wszystko co winą, lecz nie jego,
Pokutą odkupią,
Głodu miska upada przed kolana,
Niczyj pies,
bez swojego pana,
Garstka nadziei odebrana...
Znów smycz w kolce pasana spowija,
kaleczy i rani,
Kolcami swej tyranii,
bez kłów wysysa krew,
Pozostawiając bez woli,
Tak by cierpiał do kresu swej doli...

"Kulą w płot"
Celuje i namierza na swej tarczy czasu,
Trafia i kosę wbija,
Tam gdzie nastała GODZINA,
Chwyta za krtań,
przyciska do ściany,
Rozrywając JE, i niosąc pod próg bramy,
Puszczając wolno duszę, niczym kat,
Po ofiary ścięciu, odchodzi sam,
Na klęczkach modląc się o wybaczenia dar...
Lecz czemu swój sierp żniwiarz okrutny, musi wbijać w serca kwiat?
Czemu zniszczy najbliższych, a marnych zostawi?
Czemu zaraża swym ciałem, zdrowych i jak złoto cennych?
Czemu w swój ogień wrzuca tych, których już się pali?
Czemu jak kula w płot,
Wbija w serca grot,
Niszcząc wszystko,
Tworząc nic,
Czemu on musi swym dechem świeczki tych, którzy ŻYWI gasić?
A tort jubilata, zdobić krwią?
Nie pojęty ten strzelec, na chybił trafił uderza w tarczę,
Gasząc świece, i nie zapalając znów,
Nie cofa czasu i nie zmienia,
Bo Kreśli i toporem zmiata,
Swoje linie Kata,
Mordując, by o Mordzie zapomnieć,
Tak błądzi smutny, w łańcuch i czarne podarte łachmany odziany,
Z kosą u boku,
Niosąc Czarny deszcz w eterze Zmroku...

"Kropla serca"
Nie poruszy nic,
Nie wzruszy się nikt,
Nie przystanie by spojrzeć choć raz,
Nie zatrzyma siębo spiesznie kat nad głową tyka
By dojrzeć jak kropla,
Bez woli sama płynie,
Jak deszcz niosący ukojenie suszy,
Tak płynie Ona,
Smutna, sama, jedna.
Tylko ona tuszem bez barw,
kreśli serca wstęgi,
Tylko ona kwitnie niczym kwiat,
Jeden piękny, na polu chwastu ziela,
Tylko ona gorzka lecz prawdziwa,
Uczucie rozdziela,
Nie myli ich,
Nie pojawi się gdy serca nie poczuje,
Jedynie ta,
Palcem nie wytknie wad,
Popłynie bez słowa,
gdy taki czas, gdy taka chwila,
gdy serce kruche, gdy promienieje w słońca obręczach,
gdy zmrok ostatnich słów zapada,
Tak tylko Ona,
Znajdzie nieskończonych dróg koniec,
Dotrze do serca jak goniec.
Płynie, w sercu goryczy i piękna,
Nie widziana niczyim okiem,
Powoli krople swego żalu,
Po szklanej masce niesie...

Więcej jak znajdę...


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj