Piórem Feniksa

Scatty_Rikki

Dla kogo lub dla czego zaczęliście pisać i nadal to robicie?

Kurzok

Chyba dla siebie. Nigdy nie byłam naciskana na to, żeby pisać. Chociaż przyznaje, że ostatnio moja pani na kole literackim mnie męczy żebym przynosiła opowiadanie

Scatty_Rikki

Myśślę, że gdyby ktoś naciskał, pisanie nie sprawiałoby nam przyjamności:D

Kurzok

albo powstawałyby gnioty roku. Ja na przykład ostatnio - pod przymusem - stworzyłam opowiadanie o chłopcu, który w wypadku smochodowym starcił ojca. Główny wątek był taki, że chłopak znalazł jego głowę.

Komatozona

Ja zaczelam pisac sama z siebie, z nudow, ale z czasem odkrylam, ze innym podobaja sie moje wypociny (a przynajmniej sprawiali wrazenie, jakby im sie podobaly) wiec zaczelam pisaac " dla nich". Dla tego "och i ach". I bardzo sie ciesze, gdyby nie oni dawno bym przestala, tak jak z graniem na gitarze, pianinie, tancem i tak dalej i tym podobne. Potrzeba mi bylo publicznosci. Dzieki temu wyrobilam sobie jakiestam umiejetnosci i moge teraz pisac dla przyjemnosci. (Rym niezamierzony :D)

Scatty_Rikki

Cóż, głowa... ekhm:D
Bo w sumie ile można pisac dla siebie. Tak przeciez nie możemy się rozwijać! Bo nikt nam wtedy nie może nic doradzic i stoimy tak jakby w miejscu (a przynajmniej tak mi sie wydaje:D)

Rudzia

Ja dla siebie, jak już napisałam gdzie indziej zaczęłam pisać by oderwać się od wtedy szarej rzeczywistości. By znaleźć rozrywkę i przede wszystkim spróbować.

SpinKa

A ja nie piszę ani dla siebie ani dla nikogo. Po prostu to lubię. To jak z tańcem - przecież nie tańczy się dla siebie, albo dla kogoś :)

Komatozona

(Skoro to lubisz, znaczy, ze sprawia ci to przyjemnosc, czyli innymi slowy robisz to dla siebie, ale mniejsza.)

Scatty_Rikki

Też tak uważam. Bo tańczenie ot tak, myślę, że nie przynosiłoby żamnydch wyników. Tak jak pisanie. Skoro nie piszesz dla siebie, nie zalezy ci na tym, aby byc lepszą (przykład:D)^^

Kryształowa Pani.

Dla siebie. A potem, raczej przez kogo? Różnie, bywało z powodami mojego natchnienia. Ale ogólnie nikt nie naciska, raczej robię to przysłowiowo 'do szuflady', dla własnej przyjemności.

Himmel

Dla kogo piszę? Piszę przede wszystkim dla siebie, bo to kocham. Nie piszę wybitnie i sama doskonale o tym wiem, lecz gdybym miała pisać TYLKO dla siebie, robiłabym to rzadziej, powiedziałabym, że bardzo rzadko. Dlaczego? Bo lubię robić coś dla kogoś, bardziej niż dla siebie. Dlatego muszę mieć kogoś dla kogo będę pisała, inaczej zanika moja motywacja. Więc piszę dla siebie, po to by pisać dla kogoś.

Yumminae Rais

Stanowczo dla siebie. Coś musi zapewniać mojej psychice normalne funkcjonowanie.

Scatty_Rikki

Ja także piszę dla siebie po to aby pisać dla kogoś:D

Ankeszu

"Stanowczo dla siebie. Coś musi zapewniać mojej psychice normalne funkcjonowanie."

Mam podobnie ;)
Choć fakt, czasem piszę dla kogoś, w końcu inaczej bym nie publikowała. Ale to ma też raczej taki charakter, że piszę, by się polepszyć, bo coś wydać może kiedyś, i by siebie samą usatysfakcjonować. Nigdy nie podpisałabym wydawanego tekstu własnym nazwiskiem, więc jeśli by ktoś to czytał i lubił, to za treść, a nie za autorkę. I byłabym wtedy z się naprawdę dumna. :)

Soulmate

Dla siebie, pisząc mogę stworzyć rzeczywistość w której chciałabym (lub nie) się znaleźć. Wychodzę poza to, co mam, co jest zwyczajne i nudne.

Ankeszu napisała:
"Choć fakt, czasem piszę dla kogoś, w końcu inaczej bym nie publikowała."

Heh, ja mam inaczej, gdy zaczynałam pisać, niekoniecznie było dla kogo, gdy już były takie osoby, odkryłam, że publikuję, bo chciałabym być doceniona, lubiana, "sławna", zauważona.
Czyli same negatywy.

Z resztą zgadzam się w 100% z Ankeszu. Chciałabym, aby lubiano moje opowiadanie, bym nie musiała żyć w "zażyłych" kontaktach z czytelnikami. To mnie krępuje, ale głupio powiedzieć; nie pisz, nie wysyłaj mi powiadomień.
Wiem, że nie ma osoby, która czytałaby moje opowiadanie dla opowiadania, no może są, ale ja o tym nie wiem.
Myślę, że jestem na tyle beznadziejna, że ludzie odwiedzają mój blog tylko dlatego, by znaleźć nową czytelniczkę.

No dobra, rozpisałam się nie na temat. Ale ogólnie: piszę dla siebie, własnej przyjemności i satysfakcji, że czasem mi się udaje go doceniają to w ocenach.

Rudzia

Pytanie brzmi od tego jak się zaczęło, a nie jak się robi aktualnie. To diametralna różnica:)

Soulmate

A to przepraszam, udawaj proszę, że nie widzisz mojej wypowiedzi, lub przeczytaj tylko pierwsze zdanie ;D

Rudzia

Bo prawda jest taka, że teraz i u mnie jest podobnie jak Ty piszesz :)

Agfa

Hm... Przez kogo? Przez moją mamę która mówiła że dobrze piszę, przez moją kumpelę która namówiła mnie do pisania przypadkiem xDD
DLa kogo? Głównie dla siebie. Podobnie jak to pisąłyście wcześniej by psychika działała na poziomie. W opowiadaniu wszystko dzieje się tak jak to zaplanuje (no nie zawsze ;pp)
kiedyś pod wpływem weny napisałam coś takiego:

Pisanie to moja pasja i nawet wtedy,
gdy będzie źle, będę pisać. A dlaczego?
Bo to lubię? Bo to kocham?
Moje opowiadanie to jedyna rzeczna którą mam wpływ...
Jedyna rzecz nad którą mogę zapanować.
Proszę bardzo zjedź mnie. Powiedz, że pisze badziewnie.
Jesteś naiwny jeśli myślisz, że usunę opowiadanie,
tylko dlatego, że ci się nie podoba. Bo wierz mi nie usunę,
nie usunę tego co kocham.

Z początku traktowałam to jako słowa wymyślone tak o do opisu. Jednak z czasem stało się to na swój niewiadomy sposób moim mottem...
Ale fakt faktem że nie piszę tylko dla siebie...
Swojego czasu napisały do mnie dziewczyny na gg które w ogóle nie miały blogów i czytały moje opowiadanie, mówiły (bo były to kumpele) że dużo osób z ich klasy czyta... No nei wiem ile było w tym prawdy ale słowa miłe ^^
I właśnie dla takich czytelników też piszę.
Dla tych z którymi jestem w 'zażyłych' stosunkach też, ale w mniejszym stopniu... Bo nie mam pewności czy te ich wszystkie "super rozdział" to wynik sympatii od tekstów, sympatii do mnie, czy sympatii do moich komów na ich blogach...


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj