Piórem Feniksa

Nona

Moja mała przygoda z pisaniem zaczęła się w podstawówce - na początku było nieustanne czytanie, zamykanie się w nocy z książką na kiblu (tylko tam można było zapalić światło, żeby nikogo nie obudzić), a potem zastanawianie się, jak napisałabym to ja i dokładanie własnych zakończeń. Najczęściej szczęśliwych. Nigdy nie mogłam pozbyć się nadmiernego sentymentu do bohaterów.
W tamtym okresie powstawały jakieś krótkie opowiadania i wiersze (w sumie przede wszystkim wiersze, pojawiły się nawet w jakiejś-tam gazecie; pamiętam, że pierwszy, który napisałam traktował o butach na komunię.. lepiej nie pytać), chwalone przez nauczycieli i zapominane zaraz po oddaniu. Jak przez mgłę pamiętam jakąś bajkę o kwiatach, inną, bazującą na "Opowieściach z Narni" i wymyśloną legendę.
A potem jakimś trafem trafiłam na blog - dokładnie jak Rudzia, na pamiętnik Hermiony, pisany przez Martę. Przeczytałam wszystko jednym tchem, a że sama byłam wielką fanką Harry'ego Pottera - zaczęłam pisać pamiętniki Chłopca z Blizną, Hermiony, Wiktora Kruma i takich tam. Po jakichś dwóch notkach na każdym poległam, zgłosiłam się za to do prowadzenia bloga o bliźniaczkach z Hogwartu - Alice i Alex Broxton, którego Marta (tak, ta od Hermiony) chciała oddać w dobre ręce. Alex trafiła się mi, Alice Klaudii, i tym oto sposobem dołączyłyśmy do serii Rowling - pierwszej i chyba największej z onetowych serii - za czasów, kiedy jeszcze nie była ona tak oblegana.
Alex pisałam dość długo, zrobiłam jej piątkę dzieci i potem próbowałam ciągnąć ich historię, ale znudziło mi się dość szybko. Pożegnałam się z serią i zaczęłam tworzyć w innych "wspólnotach", teraz już nie dotyczących tylko Pottera, ale powstających na praktycznie każdy temat. Tworzyłam jak szalona - pod koniec gimnazjum (czyli stosunkowo niedawno), miałam, uwaga uwaga.. trzydzieści blogów z opowiadaniami ;) Pisałam notkę dziennie, tym sposobem wyrabiałam limit notki na miesiąc i było jakże fajniutko. Skończyłam tylko jednego bloga, "Parasolki" (www.parasolki.blog.onet.pl), inne porzuciłam w sierpniu - kiedy to stwierdziłam, że generalnie blogów mam dosyć, i wolę tworzyć na własną rękę. Ten stan jednak długo nie potrwał, bo nagle pojawił się pomysł na "Szaleńców" (www.shortcuts.blog.onet.pl), potem wypad do kina na "zmierzch" i poznanie Myszy, z którą założyłam serię Anchorage, potem stwierdzenie Lyśki i Lemoty, że także chcą mieć własną serię i zrodzenie się Sunee, a potem (ostatnio) Chłopczyka, który jeszcze nie ma imienia. Z dawnych czasów pozostała mi tylko Anist, ostatni przebłysk potterowskich lat. Zawsze moim marzeniem było napisanie dobrego fanfika.
Podsumowując: teraz ciągnę pięć blogów, parę opowiadań ot tak, dla siebie, których nie pokazuję światu, i staram się ciągle piąć w górę, bla, bla, bla. Mam nadzieję, że wyrobiłam sobie jako-taki styl, bo pisania bez charakteru (choćby nawet bardzo poprawnego) wystrzegam się jak ognia.
Finito.

Euverris H'ané

Trzydzieści blogów? Notka dziennie? O.o Gasz, Ty na pewno jesteś człowiekiem? ^^

Nona

Taaa, sama się sobie dziwię. Ale to było możliwe - dwadzieścia minut i machnięta, najczęściej koło półtorej strony, to był okres jakiegoś nieustannego-wena ;d
Teraz bym już nie dała rady, wiadomo - liceum, i nawet nie o naukę chodzi, ale o fakt, że rzadziej bywam w domu. No i za chiny by mi się już nie chciało.

Euverris H'ané

Ale i tak - ja się miesiąc zbieram, zanim jedną napiszę. ^^
Ale to chyba lepiej, no nie? Skupiasz się na kilku historiach i o nie bardziej, ze tak powiem, dbasz.
[Bogowie, udziela mi się słownictwo mojego matematyka, aaa!]

Nona

No pewnie, że lepiej. Wtedy też wiedziałam, że to nie taka fajna sprawa, prowadzić tyle historii, ale nie umiałam porzucić żadnej z nich - w każdej widziałam coś fajnego, kochałam swoich bohaterów i takie tam. Dlatego - zamiast wybierać, na co nigdy bym się nie zdobyła - rzuciłam wszystkie ^.^

Yumminae Rais

Nona, stanowczo nie jesteś człowiekiem... Tytan!

Nona

Tak, też czuję te śrubki kręcące mi się w żołądku.. :D

zmora.

Anka

Trzydzieści blogów przemilczę xD

Ale początki bardzo podobne do moich... :)

Ankeszu

Trzydzieści... "Szacuuun, zioom".
Dopisywanie zakończeń, ach-uch, to jest fajneee :) Dla mnie w tej chwili jest to źródłem natchnienia, i kreowania wyobraźni...


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj