Piórem Feniksa

Euverris H'ané

Pierwsze opowiadanko, rzecz jasna niedokończone, bo ja nigdy nic nie kończę, powstało jakieś, hmm, osiem albo dziewięć lat temu, w sumie nie jestem pewna. Traktowało, o ile mnie pamięć nie myli, o dziewczynie, która w dniu swoich urodzin przeprowadziła się do starego, tajemniczego domu, a w swoim pokoju w wieży natknęła się na komodę, w której ostatniej szufladzie znalazła grubą księgę. Księgę czarów, gwoli ścisłości. A dziewoja nazywała się Calista, chyba. Całość została zapisana w zeszycie, a jakże. Potem gdzieś kojarzę jeszcze jakiś tekst o sąsiadach, z których jedni mieli dziwny dzwonek przy drzwiach [w sensie, że z dziwną melodyjką]. I cóż, z tego drugiego tyle mi w pamięci zostało. Potem była przerwa, raczej długa, w czasie której oddawałam się nie wiem jakim rozrywkom.
Jakoś w pierwszej klasie gimnazjum nastąpiło przesilenie fascynacji Harrym Potterem [albo to właśnie wtedy rodzice podłączyli Internet. Albo i to, i to…]. Zapisałam się do wirtualnego Hogwartu, tak, tak, niestety. Tak czy siak, poznałam tam kilka sympatycznych osób, z którymi niestety nie udało mi się utrzymać kontaktu [ale to już inna historia] i które do pisania mnie zachęciły, poniekąd. Pierwszy blog założyłam z poznaną właśnie tam Cam – podział był prosty: ja pisałam, ona tworzyła szatę graficzną i, sporadycznie, podsuwała pomysły. Ale to było jak raczkowanie. Bogowie, przecież ja wtedy jeszcze pisałam notki w okienku edycji, a nie w Wordzie! I mieszkałam na majlogu, nawiasem mówiąc. Po krótkim czasie doszłam do wniosku, że dzielenie bloga z kimś nie jest ani fajne, ani ciekawe i że wolałabym mieć swój własny. I takim oto sposobem w lipcu 2005 założyłam swój pierwszy onetowski blog. To była historia Izoldy Zeller, Krukonki. Pisana bez większego zastanowienia, bez planu, dla samego pisania właściwie. Po kilku miesiącach odcięto mnie od Internetu. Nadal pisałam, a jakże, wpadałam sobie do koleżanki, ażeby u niej opublikować zapisane na dyskietkach notki. Minął rok, moje pisarzynie nadal było szkaradne. Wpadłam na pomysł opowieści fantasy, o dziewczynie imieniem Lacera. Niezmiernie naiwna fabuła, całość pokraczna, szkoda słów. Ale pisałam, pisałam sobie i coraz bardziej to zajęcie lubiłam, ot co. Pół roku później, pierwszego stycznia [aż dziw bierze, że pamiętam datę!] zapisałam się do serii, o której zresztą wspominała już Isilianos, a która nazywała się Snowhange. Tam umieściłam dziewczynę, której imienia nie pamiętam [o zgrozo! Naprawdę nie pamiętam…]. To był jedynie drobny epizod, zapomniałam o niej równo szybko, jak ją poznałam. Nadal pisałam o Izoldzie, chociaż teraz już z dużo wyraźniej zarysowaną fabułą, a Lacerę zawiesiłam [właściwe dwa razy to już zrobiłam… ]. Po długich namowach zapisałam się do Sagi Fantasy „Kwiat Paproci”, gdzie pisałam o Caedis. Również i ta historia, po ledwie trzech rozdziałach, uległa zapomnieniu, całkiem niedawno – blog skasowałam może miesiąc temu. Lipiec 2007, dwa lata po założeniu bloga, obwieściłam światu jego definitywny upadek i pożegnanie się z Izoldą w środku opowieści. W te same wakacje pojawiła się postać Phadesse – starej bajarki, która znała niezliczone opowieści. Przez rok [jakiś tydzień temu blog o niej, po przeniesieniu go w końcu z majloga na onet, został skasowany] nie dokończyłam pierwszej historii, choć bardzo się starałam. Kilka miesięcy po domniemanym końcu znajomości z Izoldą znów zaczęłam o niej pisać. Tyle że tym razem bez Hogwartu w tle. I piszę nadal, co dziwne. W marcu tamtego roku na krótko zaprzyjaźniłam się z Viviann Shylin, o której napisałam dwa rozdziały, po czym wyrzuciłam ją do kosza. W kwietniu zaś wróciłam do Lacery, całkiem niespodziewanie. Trzecie podejście do tej historii, na pewno lepsze od poprzednich, ale nadal dalekie od wymarzonego. W listopadzie poznałam Anabelle, którą nadal lubię i z którą zamierzam dotrwać do końca jej historii.
Właściwie w tym przydługim wywodzie nawet ja sama mogłabym się pogubić, więc nie zdziwię się, jeśli Was to spotkało. ;]

Scatty_Rikki

Wiesz co? Myślę, że masz kobieto zajebiste pomysły, tylko musisz się zebrać, zmobilizować i przysiąść do jakiejś i ją skończyć. Dla własnej satysfakcji (oh, jakże byłam dumna, gdy doprowadziłam pierwsze opowiadanie do końca - o dziwo było to pierwsze właśnie!:P)

Euverris H'ané

O, tak, zmobilizować się i coś skończyć - zdecydowanie! Tylko że, choroba, łatwiej powiedzieć niż zrealizować.

Scatty_Rikki

Ale ja zrealizowałam aż 4 razy!

Dominigue

Eu, Eu, Eu.
Ty wiesz, że ja będę nieprzerwanie na tę bajarkę czekać. Obym przy okazji nie osiwiała...
I zdecydowanie musisz się zebrać w sobie i coś wreszcie dokończyć, tak nie można wiecznie kasować i powracać. : )

*nuci* Eu, Eu, Eu...

Euverris H'ané

Doma!
Kiedyś ten wredny Klucz skończę, mam nadzieję. Kiedyś!
Ano, zdecydowanie...

[Masz ten avatar, który uwielbiam!]

Yumminae Rais

Za każde zawieszenie lub skasowanie czegoś masz u mnie szantaż gwarantowany ;]
Nie waż się tknąć Lacery

Dominigue

Przylazłam wreszcie...

Popieram Is. A zresztą, aktualnie nie waż się tknąć niczego, bo to się nie godzi, tak nawet nie w połowie przerywać mi lektury wspaniałych opowiadań, o!

Też lubię ten avatar, dlatego się pojawił ; p

Euverris H'ané

Szantaż jest niezgodny z prawem i wogle gogle...
Napisałam jedno zdanie na Lacerę. ;]

Dominigue

A poszłabyś z czymś takim na policję...? ^^
Szalejesz...

Yumminae Rais

Przychodzi Eu na komisariat.
- Bo... em... proszę pana pałec... znaczy policjanta, koleżanka z internetu szantażuje mnie, że jak zawieszę swoje opowiadanie, to ona... tego... przestanie się do mnie odzywać, no...

Dominigue

I szeroki euterpowski uśmiech...

Eee... Sytuacja z kategorii absolutnie niemożliwe...
^^

Yumminae Rais

Kto wie, kto wie... Ale nie zmienia to faktu, że szantażować nie przestanę za wszystkie idiotyczne pomysły z zawieszaniem.

Dominigue

No ja myślę. Ktoś musi ją powstrzymywać. Przydałoby się jeszcze gdzieś kopnąć, coby taką Lacerę ruszyła na przykład...

Yumminae Rais

Nie ma sprawy. Mogę ją zaszantażować, że ma notkę napisać do hm... końca tego tygodnia?

Dominigue

Hmm... Może być przyszły, zlitujmy się. ^^

Yumminae Rais

Och, ona potrafi, jak chce i ma odpowiednią... motywację. Ale niech będzie.
Słyszysz Eu? Ma być notka na Lacerze do końca przyszłego tygodnia. I tak Ci jeszcze napiszę zaraz o tym smsa;]

Dominigue

To, co w takim razie trzeba zrobić, żeby bajarkę ruszyła...?

Yumminae Rais

Jeszcze opracujemy strategię działania;]

Euverris H'ané

Nie wystarczy Wam Lacera? Jeszcze bajarką chcecie mnie męczyć? Ej, noo!


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj