Piórem Feniksa

Nadia

- A ja akurat idę spać xD - powiedziała i szybko poszła, bo bała się, że Michalinie może ulec. - Pa!

Michalina

- Ja właściwie też, przyszłam żeby powiedzieć dobranoc - powiedziała, uśmiechają się szeroko, po czym położyła się w swoim śpiworku i zasnęła.

Moileviera

- Cześć - przywitała się Wiktoria. Dopiero po chwili zdała sobie sprawę z tego, że było to przywitanie sporo spóźnione.
- W takim razie dobranoc - rzekła ziewając dziewczyna i weszła do różowego śpiwora w kucyki. Ziewnąła przeciągle i zasnęła, wyobrażając sobie jutrzejszy dzień.

~res

Kiedy zaś do pomieszczenia wkroczyła ~res wszyscy spali lub czytali. cicho przecisnęła sie przez niemodne drzwi i skierowało do swojego kącika między Nadią i Michalina. W końcu juz tak miała, że bardzo szybko przywiązywała sie do drobiazgów, takich jak miejsce spania.
Ulokowała się wygodnie i wyciagneła palmptopa. Odnalazłszy dokument
tekstowy z praca na pojedynek zgłebiła się w nim. I cicho zaczęła stukać w dotykową klawiaturę dopisując kolejne zdania.

Michalina

- Patrycjo - wymruczała jeszcze sennie Michalina. -To były Nadii plecy - wymamrotała nieprzytomnie. Po chwili słychać już było tylko jej równomierny oddech.

~res

Patrycja uśmiechnęła się nadal skupiona na ekranie palmptopa świecącym pośród mroku nocy. I wystukała jeszce parę słów po czym spojrzała na śpiącą tuz obok dziewczynę. Tym razem nie miała ona pod poduszką Bolsa, a u boku Edwarda, ale wyglądała na równie szczęśliwą. Zerknęła także w stronę przeciwną i po raz kolejny wyszczerzyła zęby w uśmiechu, gdy Nadia objęła się zarmionami mrusząc cicho do blondyna z poprzedniej nocy. Westchnęła i wyłączyła urządzenie. Na dziesiaj wytarczy - pomyślała ~res układając się w swoim śpiworze. Zamknęła oczy i ponownie poddała się Morfeuszowi, który tym razem wybrał dla niej zupełnie inna krainę pełną cudów czekających, by je odkryła.
Kilkanaście minut po północy pokój wypełnił się miarowymi oddechami Michaliny, Nadii, Patrycji w jednym kącie oraz pozostałych biesiadników porozrzucanych po reszcie pomieszcenia. Tylko Nadiel uparcie przerzucał kolejne strony grubego inkanbułu.

Moileviera

Gaya przewracałą się z boku na bok. Powoli otworzyła oczy i nieprzytomnym krokiem podeszła do okna. Otworzyła je, a mroźne, zimowe powietrze uderzyło ją w twarz.
- Och nie - jęknęła. - Śnieg...
Po chwili zerknęła na zegarek i zamarła. Szybko chwyciła plecak, wypakowała go książkami spoczywającymi w kieszeni i wybiegła, starając się robić jak najmniej hałasu, by nikogo nie obudzić.

Satu Tähti

Monoke jak zwykle po ogromnej dawce słodyczy spała kilkanaście godzin i teraz otworzyła brązowe oczy i spojrzała w koło z wyrazem otępienia na twarzy. Nie za bardzo wiedziała co się dzieje. Po chwili jednak wróciła do rzeczywistości i postanowiła coś przeczytać, by więcej nie tracić czasu na spanie. Podeszła do półek i wyciągnęła opasły tom z baśniami Andersena. Usiadł przed kominkiem i zaczęła czytać.

Christel

Do sali weszła Christel, która miała policzki zaczerwienione od mrozu. Otrzepywała z włosów białe płatki śniegu, a w ręku dzierżyła wysoką, przekrzywioną w bok miotłę. Widząc siedzącą przy kominku Monoke, odstawiła swój skarb na bok i podeszła do dziewczyny.
- Cześć Monoke! Trochę się ogrzeję, na dworze bardzo zimno - wyszeptała i roztarła skostniałe palce.

Psia Gwiazda

Małe płatki śniegu wpadały przez okno do pokoju w momencie, gdy czarny pies zmaterializował się na parapecie. Futerko miał poczochrane i przybrudzone, utykał na przednią łapkę. Rozejrzał się po pokoju, po czym zeskoczył na podłogę. Podbiegł do siedzących przy kominku dziewczyn i zamerdał ogonem.

Himmel

Całe zamieszanie wyrwało ze snu Himmel, śpiącą smacznie przy kominku. Lekko otworzyła oczy, a gdy ujrzała przed sobą psa, cicho pisnęła.
Zdjęła z uszu słuchawki, z którymi spała przy muzyce.
- Czy to jest PIES?! - Mruknęła cicho, Himmel bowiem szalenie boi się psów... Skuliła się lekko.
Po chwili uświadomiła sobie, że to Psia Gwiazda.
- Uch... - Zaśmiała się z własnej głupoty. - Mój mózg nie pracuje o tej godzinie.

Satu Tähti

Monoke spojrzała na nie z uśmiechem.
-Co robicie na dworze?

Moileviera

Wtem drzwi otworzyły się i do pokoju wpadła Gaya. Na jej twarzy malował się grymas.
- Nie znoszę, nie znoszę, nie znoszę śniegu! - Rozejrzała się po pokoju i dostrzegła kilka osób siedzących przed kominkiem. - Cześć!

~res

Tymczasem na parapecie zmaterializowała się ~res. Spojrzała na niezuważające jej dziecwzyny i niesmiło ruszyła w ich kierunku. Pomimo, że spędziły juz ze soba dwa dni nadal czuła się w ich obecności dziwnie. Stawała się nieśmiała, a dzisiaj nawet zerwała się ze śpiwora i cicho wyszła na czas. Dzieki czemu niegdzie się nie spóźniła.
- Dzień dobry. - Jej twarz rozpromienił usmiech, który uśmierzał nawet nieco ból wybitego palca. Jednak nie czekała nawet na odpowiedź i skierowała się w kierunku niezbyt obszernego tobołku. Wyjęła potrzebne rzeczy i ponownie zniknęła.

Satu Tähti

-Resss! - zawołała za nią Monoke. Odstawiła księgę i pobiegła za nią. - Masz może ochotę na kawałek ciasta?

~res

~res zatrzymała się niczym samochód na ręcznym XD i obróciła głowę.
- A cóż to za pyszności? - Zapyatał i zapominajać, że musi natychmiast wyjś cskierowała się w stronę brunetki.
Po kilkunastu minutach, gdy już nie mogała wprowst patrzeć na ciasto wyszła i zaczęła pędzić, bo była bardzoooo spóźniona.

Nadia

Nadia weszła do sali z zaróżownionymi od mrozu policzkami.
- Nie cierpię zimy - mruknęła i zwaliła się przed kominkiem, szukając ożywczego ciepła.

~res

W pokoju panowała niesłychana cisza. Nieliczne osoby siedziały porozrzucane po całym pomieszceniu, które wbrew wcześniejszym przemyśleniom Patrycji, było załkiem spore. Dziewczyna wróciła, kulturalnie, acz niemodnie wchodząc przez drzwi. Dojrzała przy kominku szemrająca do siebie Nadię i skierowała się w jej kierunku, by także rozgrzać skostniałe palce.

Nadia

- Witam - powiedziała spokojnie. - Jak minął dzień? - spytała.

Michalina

- Zima jest okropna i mściwa, nawet jeżeli nie może taka być - mruknęła Michalina, materializując się na lampce nocnej. - Będę chora - powiedziała do niewiadomo kogo i chlipnęła głośno nosem. - Znaczy się, cześć wam - poprawiła się.


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj