Piórem Feniksa

Himmel

Himmel patrzyła jeszcze długo w okno. Uśmiechała się do niczego.
Rozejrzała się wokół, pokój był prawie pusty. Podeszła do małego Feniksiaka, posadziła go sobie na kolanach i zaczęła pisać. Włączyła sobie cicho muzykę i czekała, aż ktoś przyjdzie. Głaskając ptaka po główce, uśmiechała się do kominka. W końcu osłabiona usnęła, Feniks przy niej czuwał.

/Oczywiście, że się nie obraziłam Psiątko. Swoją drogą ładny nowy skrót mi wymyśliłaś - Himmi/

Moileviera

Gaya, onieśmielona przybyciem nowych osów, siedziała cicho. W chwili gdy pokój był prawie pusty westchnęła cichutko.
- Ależ ja im zazdroszczę tych wszystkich zdolności. Ja mam tylko moją magiczną kieszeń, w której wszystko jest. Chociaż - chlipnęła cichutko - ostatnio zabrakło w niej sensu...
Przypomniawszy coś sobie wyciągnęła dwa kotlety schabowe, które poprzedniego wieczoru przyniosła Nadia.
- Poczęstuje się ktoś?

Himmel

Ciche szepty wybudziły z lekkiego snu Himmel. Rozejrzała się i promiennie uśmiechnęła się do Gayi.
- Nie martw się, ja nie mam żadnych zdolności. A za schaboszczaka podziękuję.
Himmel westchnęła cicho i znowu zaczęła głaskać Feniksiaka, który chyba ją polubił.

~res

- Chetniw bym wzięła, ale wiesz... nie jadam mięsa - odparła ~res materializując się z nikąd.
Usiadła obok Gai i zajrzała jej przez ramię, gdzie znajdowało się okno. Psiej Gwiazdy nie było już widać, Michalina, Nadia, Is i cała rezta się zmyła włączając w to Himmel, która niby jest, ale nieobecna duchem. Patrycja westchnęła i po niecałej minucie podniosła się do pozycji stojącej. Spojrzała na Gaję <kt>, która szukała przed chwilą towarzystwa i podeszła do drzwi, choć wiedziała, że robi jej przykrość zostwiając samą.
- Bywaj. Niedługo wrócę i nawet nic nie chlupnę, bo do pracy się wybieram.
Pomachała ręką do malutkiego feniksa i zamknęła za sobą drewniane drzwi mysląc cały czas o ty ile zajmie jej owa praca. Miała nadzieję, że wróci za najwyżej godzinę.

Moileviera

- W sumie - rzekła Gaya - możecie mówić mi po imieniu. Wiktoria jestem.

Nadia

- Ja tego schobowego chętnie wezmę - odezwała się Nadia, wchodząc na salę. - Powróciłam z dalekiego rejsu po ogromnej, bezkresnej wannie. - Uśmiechnęła się standardowo. - Po imieniu łatwiej, racja! Ja Nadia jestem, tak dla odmiany - powiedziała, po czym przysiadła się do stołu i zaczęła rozglądać się za czymś do picia.

Nadiel

W tem przez otwarte okno wleciał czarno-srebrny feniks, a raczej Nadiel pod postacia feniksa i zmieniwszy sie w powietrzu, wyladował lekko na podłodze.
- Miło wiedzieć, Wiktorio - powiedział Nadiel. - Słyszałem, że ktoś o mnie wspominał? Tymczasem witam wszystkich nowoprzybyłych. Jestem... - tu zrobił przerwę i machnął ręką tak, że w powietrzu pojawił się napis z czarnej mgiełki "I'm Nadiel". - Nadiel - dodał i machnąwszy ponownie ręką, ułożył się na łóżku pod ścianą, które pojawiło się na jego skinienie. Potem klasnął i zagłębił sie w lekturze książki, która wyladowała wprost w jego dłoniach.

Himmel

- Cóż Monika, jestem, ale mimo wszystko wolę Himmel. Nie pytajcie czemu, nie wiem - wzruszyła ramionami, rzucając Nadii karton z sokiem brzoskwiniowym. - Chyba tylko to zostało. Popatrzyła na Nadiela i znowu zajęła się swoimi sprawami, musiała się wyciszyć, więc założyła słuchawki na uszy i już się rozpłynęła.

Nadiel

- Też wolę jak nazywa sie mnie Nadielem, zaś moje imię brzmi Daniel - rzekł chłopak, odrywając się od lektury.

Moileviera

- Widzę, że wchodzenie drzwiami wyszło z mody - Wiktoria popatrzyła na Nadiela.

Nadia

- No cóż, ta moda taka zmienna - powiedziała lekko Nadia. - A ty polskiego nie znasz, że "You're Nadiel", zamiast nim być? - zapytała z delikatnym uśmiechem, chociaż było w nim widać iskre fanatyzmu. - A do picia... to chodziło mi o coś znacznie mocniejszego! - Wyszczerzyła się i zaczęła za takowym rozglądać.

Nadiel

- A i owszem. Wchodzenie drzwiami nie jest w modzie - chłopak uśmiechnął się. - Co zaś do mojej znajomości polskiego to... - chłopak machnął ręką i unoszący w powietrzu napis zmianił się z "I'm Nadiel" na "Jestem Nadiel". - A teraz wybacz, muszę trochę odpocząć... wiele się działo, za wiele - to powiedziawszy, ponownie zajął sie czytaniem. Po chwili zasnął.

Nadia

- E tam - powiedziała Nadia do siebie. Rozejrzała się po pomieszczeniu i w kącie dojrzała resztkę wczorajszego Balsamu Pomorskiego. Łyknęła z niego zdrowo i postanowiła iść spać, a przynajmniej wyłączyć się z ewentualnej rozmowy. - Dobranoc - szepnęła w przestrzeń i zabrała się za "Cierpienia Młodego Wertera".

Moileviera

Gaya ziewnęła i chwyciła leżącą niedaleko książkę - "Ostatnie życzenie".
- Dobranoć - rzuciła w przestrzeń i zaczęła czytać.

Nadia

Nadia wszędzie wyczuje Sapkowskiego - tak i teraz od razu wyrwała się z transu.
- Wiedźminek? - spytała z błyszczącymi oczami.

Moileviera

Gaya pokiwała głową z uśmiechem.

Nadia

- Pierwszy raz czytasz czy też już któryś z kolei? - zapytała Nadia z uśmiechem. Sama czytała to niezliczioną ilość razy.

Moileviera

- Pierwwszy - przyznała Gaya. - Tylko dlatego, że w bibliotece "Wedźmin" jest tak rozchwytywany, że czekałam w kolejce przez pół semestru - pozkarżyła się.

Nadia

- No to miłej lektury - powiedziała z uśmiechem. - To moja ulubiona książka, wiesz? A raczj siedem książek. - Zachichotała. - Oj, chyba będę się musiała za to znowu zabrać, bo zdecydowanie za długo nie czytałam, ponad rok. Idę spać, dobranoc!

Michalina

- Jestem! - zawołała Michalina, wpadając przez komin (skoro wchodzenie drzwiami jest już niemodne^^). - A ja jestem Michalina - przedstawiła się grzecznie, strzepując pył z ramion.


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj