Piórem Feniksa

Nadia

Nadia pogłaskała delikatnie ptaka, ale ten szybko podniósł lebek i spojrzał na nią z nutką wrogości. Natychmiast się odsunęła.
- Czujesz kotkę? - spytała niemrawo.

Yumminae Rais

- A to już niech zostanie moją słodką tajemnicą, ale powiem wam, że nic nie zrobiłam wbrew jego woli - odparła, wyciągając kilka kruchych patyczków z włosów. - Nadiel! Nie szalej! On się dopiero wykluł!

Nadia

- A właśnie! - Nadia nagle sobie o czymś przypomniała. - Isi, powiesz mi wreszcie, skąd wzięłaś te listki?

~res

- Nadiel ty też? - ~res z uśmiechem pokręciła głową i zaptrzyła się na dwa ptaki. Jednek\go maleńkiego i czerwono-złotego, a drugirgo dużego w barwach nocy.

Christel

Christel zachichotała.
- Świetnie się prezentujesz w tej odsłonie, Nadielu - mruknęła i puściła do dużego feniksa perskie oko.

Nadiel

Czarno-srebrzysty feniks kłapnął tylko dziobem i wzleciał pod sufit, by zatoczyć krąg. Po chwili wylądował na podłodze i poczekał aż mały feniksiak do niego dojdzie.

Yumminae Rais

- Listki? Listki przyplątały się same... rozumiesz, wierzby nie chciały się ze wszystkimi rozstać, mimo że mamy środek zimy. Tak jakoś wyszło...

Nadia

Nadia przemieniła się w jaskraworóżowego feniksa, wzleciała kilka metrów nad ziemię i spadła z plaskiem na podłogę.
- No nic, nie udało się - mruknęła, próbując otrzepać tyłek.

~res

Tymczasem ~res podeszła do stołu i rozglądając sięza czymś do jedzenia zawołała do wszytkich:
- Nie wiem, jak wy, ale ja jestem strasznie głodna? Dotrzyma mi ktoś towarzystwa?
Na zachęte pomachała tostem, który wziął się niewiadomo skąd.

Nadiel

Gdy Feniksiak dotarł do Nadiela, w powietrzu rozległ się przeciągły dźwięk. To chłopak pod postacią feniksa kontaktował się z młodym przyjacielem.

Nadia

- E tam, to rozgarnięty feniks, na pewno po polsku umie, nie, młody? - odezwała się do ptaka. Ten kiwnął głową i odpowiedział:
- Jasne, stara.

Yumminae Rais

Nadiel, mały feniks nie lata, nie dociera do Ciebie i chociaż rozumie, co do niego mówisz, nie odpowiada. Koniec kropka. (Offtop)

Nadiel

Widząc zmagania Nadii, Nadiel przemienił się spowrotem w człowieka.
- Najpierw spróbuj przemienić się w jakieś mniej niezwykłe zwierzę. Potem spróbuj feniksa. To niezwykłe istoty obdarzone inteligencją i mocą, o jakich człowiek zawsze marzył. Jednakże potrzeba czasu i mocy, by je opanować. Co zaś do latania, to Isi ma rację. Trochę zaszalałem. No cóż, warto było spróbować - to powiedziawszy, chłopak się usmiechnął.

~res

- To co z tym jedzeniem?- Zapytała ponownie ~res z budzią pełną sera, chleba i ketchupu.

Nadia

Nadia przemieniła się w wróbla o barwie niezwykle dobrze przetrawionej kupy, lecz nie mogła się podnieść. Znów zmieniła się w człowieka i zmarkotniała.

Christel

Nadio, Ty też? Pomyślała Christel z uśmiechem, żałując, że i ona nie ma zdolności przemieniania się w zwierzęta.
- Chętnie coś przekąszę - rzuciła w stronę zajadającej się ~res.

Nadiel

Nadia

- A ja nie mam zdolności! - Nadia zaśmiała się perliście. - Po prostu wszyscy tak czarują i w ogóle, to też chciałam zaszpanować - dodała dziarsko.

Yumminae Rais

- Dobra, koniec wygłupów, ~res ma rację. Ustalmy jedną zasadę i idziemy jeść. Żadnego zmieniania formy w tym pomieszczeniu.

Nadia

- Jeeee - zapiszczała Nadia jak w przedszkolu, po czym pobiegła do stołu, mając nadzieję, że karkówka nie zmieni się w nic dziwnego.


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj