Piórem Feniksa

Dagi · Wysłany: Wto 21:08, 17 Mar 2009 Temat postu: Patriotyzm w III Rzeczpospolitej

Hm, tytuł tego postu to tytuł mojej pracy semestralnej z historii. Jak wiadomo, zbieram jak najwięcej informacji, więc postanowiłam poruszyć ten wątek i tutaj, na forum. Jak dotąd pojawiły się dwa okołopatriotyczne tematy, które w jakimś stopniu na pewno się przydadzą. (Przypominam, że zgodnie z Prawem Cytatu oraz pkt. 11 regulaminu Forum PF, możecie zostać zacytowani w jakimkolwiek tekście prozatorskim).

Zgodnie z przyjemną definicją Wikipedii, patriotyzm to "postawa szacunku, umiłowania i oddania własnej ojczyźnie oraz chęć ponoszenia za nią ofiar [...] umiłowanie i pielęgnowanie narodowej tradycji, kultury czy języka".

Wiele osób ocenia patriotyzm jako coś pozytywnego, potrzebnego, co pokazuje nam w pewien sposób artykuł [link widoczny dla zalogowanych]. Szokiem może być jednak traktowanie patriotyzmu podobnie jak rasizmu ([link widoczny dla zalogowanych]); nieomal krytykowanie tej postawy.

Więc... Czym dla Ciebie jest patriotyzm? Czujesz się patriotą? Wierzysz w ogóle, że coś takiego istnieje? Albo wręcz przeciwnie, uznajesz, że to wymysł mediów? Jaka jest Twoja definicja słowa "patriotyzm"? Co, według Ciebie, znaczy słowo "patriotyzm" w III Rzeczypospolitej (Polska od 1989)? Jakie zachowanie i postawę ma przyjąć człowiek, który chce w Polsce być nazywany "patriotą"? Za co można kochać i uwielbiać Polskę tak bardzo, by nazywać siebie "patriotą"? Czy ma w ogóle jakiekolwiek znaczenie? Czy jest to uczucie schowane, ale jednak istnieje? A może mówi się o tym tylko z przyzwyczajenia, a wszystkie dyskusje na ten temat są niepotrzebne i bezsensowne?...

Anka · Wysłany: Wto 21:38, 17 Mar 2009 Temat postu:

Dagi, jeśli Cię to interesuje, to pisałam w zeszłym roku krótką pracę na WOS "Współczesny patriotyzm - próba analizy pojęcia", w oparciu o Polskę, i mogę Ci to przesłać na maila, może się do czegoś przyda? Nie chcę tu wklejać, żeby się z tego forum "sciaga.pl" nie zrobiła (:

Nadia · Wysłany: Wto 22:04, 17 Mar 2009 Temat postu:

Ja już w kilku sytuacjach wspominałam, że jestem tak zwaną patriotką skończoną. Kocham ten kraj, kocham swoje miasto niezależnie od tego, jakie gówno by tu nie zalegało - chcę tu mieszkać do końca swych dni, bo w innych krajach umieram. Gdy na miesiąc wyjechałam z Polski do USA, pod koniec rozpłakałam się na widok gołąbka, kiedy to przedostatniego dnia pobytu poszliśmy do polskiej restauracji. U mnie to jest skrajność. Znam ludzi, którzy jak tylko by wybuchła wojna, od razu uciekliby z kraju, zabierając najbliższych. Ja bym tak nie potrafiła. Trudno powiedzieć, że gardzę taką postawą, bo to nieprawda, ale tacy ludzie... wydają mi się dalsi. Moim zdaniem, jeśli nie jest się kimś ogólnie szykanowanym (Żydzi i inne mniejszości), co jakoś może tłumaczyć ewentualną nienawiść, powinno się iść w ogień za swoim narodem. Tak uważam. Wiem jednak, że wiele osób w czterech literach ma wszystkich Polaków poza najbliższymi i pierwsze, co zrobią po osiągnięciu dojrzałości, to wyjazd "gdziekolwiek". Nie potrafię tego zrozumieć. Nie umiałabym nie utożsamiać się z moją Ojczyzną.

Komatozona · Wysłany: Wto 22:51, 17 Mar 2009 Temat postu:

Patriotyzm? Nie, nie, nie, nie, nie, nie w moim przypadku.
Nie wyobrazam sobie zycia w Polsce, fatalnego klimatu, idiotycznego systemu szkolnictwa, blaznow zamiast politykow, biedy, biedy, biedy i nudy. Nie i juz. Jeszcze do niedawna tesknilam za Polska i to chorobliwie, ale wynikalo to tylko z tego, ze nie moglam odnalezc sie tu na miejscu, w Anglii. Jakis rok temu wszystko zaczelo mi sie ukladac (jesli tak mozna nazwac dwa tysiace nalogow, kiepskie stopnie, zarwane noce i zwiazki na jedna noc, ale coz, jestem szczesliwa) i tesknota minela. Ostatnio kiedy bylam w Polsce nie czulam sie juz jak w domu, ani troche.
W Anglii mam gdzie isc w piatkowy wieczor, zarabiam dobre pieniadze, chodze do szkoly, ktora umozliwia mi zostanie kim tylko zechce (jesli mi sie zachce). Pewnie, ze w Polsce tez mialabym szanse spenilc swoje marzenia, ale musialabym biec okrezna droga.

Ah, i dodam, ze wiekszosc Polakow, moich ukochanych rodakow, jest nastawionych do nas, imigrantow, bardzo negatywnie, nie mam zielonego pojecia dlaczego, pewnie z zazdrosci... w wiekszosci przypadkow. To ostatecznie obrzydza mi moja "ojczyzne".

~res · Wysłany: Wto 22:59, 17 Mar 2009 Temat postu:

W dzisiejszym świecie patriotyzm to niby-wiara-w-t-czego-nie-da-się-sprecyzować. Ja nie móeię, że jestem patriotką i gdyby wybuchła wojna uciekłabym stad wraz z rodziną. Dlaczego? To proste, z uwai na politykę. Poza tym znam historię i wiem, że Anglia, Francja, USA i reszta świata miałaby nas - Polaków - w głębowkim powazaniu. Co prawda nie wyobrażam sobie całkowitego opuszczenia kraju, ale chcę wyjechac na jakiś czas, a nade wszytsko na czas nauczania. Nienawidze tej całej polskiej biurokracji, nieudolnych systemów i ślepych poltyków. Bo nie ma kasy na nowe więzienia? A może więźniowie zaczeliby w końcu pracować i zarabiac na swoje utrzymanie, a nie tylko sie szkolić, jeśc , pić, palić, szkolić sie i przy każdym opuszczeniu więzienia dostawac wyprawkę, hmm? Patriotyzm - tak, ale nie w tych realiach. I tak, dobrze myslicie jestem samolubna egoistka, która jest nade wszytko realistką.
Dziękuję za wysłuchanie owej wypowiedzi.

Ach i jescze coś, Dagi, mogłabyś usunąć to "więc", które rozpoczyna zdanie, tak niet, "więc" na początku zdania jest złe, baaaaaaardzo złe.

Nadia · Wysłany: Wto 23:01, 17 Mar 2009 Temat postu:

Nie zgadzam się z fatalnym klimatem i nudą. Co do polityków masz racje. Kwestię idiotycznego systemu pozostawię prawie bez komentarza - zadaj Anglikowi pytanie o coć, co dla Polaka jest banałem, a on nie będzie miał zielonego pojęcia, co to jest. Wiadomo, o co chodzi i chociaż tam łatwiej jest się wykształcić w jednym kierunku, szybciej, może nawet dogłębniej, to uważam, że są sprawy, o których wiedzieć się powinno i wielu obcokrajowców wychodzi po prostu na ignorantów.
Ja do emigrantów (nie imigrantów, Koma ^^) mam takie samo zdanie jak o każdym niepatriocie - czyli coś nie w porządku z wychowaniem, co nie znaczy, że taka osoba jest dla mnie gorsza czy coś w tym stylu. Po prostu bardzo inna i w przypadku przyjaźni to nie wiem, ale wyjść za mąż... to bym za takiego faceta nie wyszła. Kolegować się mogę. Po prostu niektóre rozbieżności poglądowe nie mogą razem współpracować.
Jak można się też domyślić - wcale nie zazdroszczę.

Komatozona · Wysłany: Wto 23:11, 17 Mar 2009 Temat postu:

Ach, dla mnie imigrant i emigrant to jedno i to samo w kazdym kontekscie.
Nadio, fakt, Anglik nie powie ci, co jest stolicka Lotwy, ale, cholera, na co mu taka wiedza, skoro ma atlasy, slowniki i encyklopedie? Tymczasem z polskiego liceum wychodzi sie z liceum z profilu bio-chem z kilkoma praktycznymi zajeciami na koncie, czasami bez zadnego doswiadczenia, bo nie ma na to pieniedzy. Nie podoba mi sie polski system, bo wkuwa sie na pamiec mnoooooostwo informacji, ktore nigdy sie nie przydaja, i ktore zapomina sie po paru miesiacach. Strata czasu. Nie da sie zrobic z ludzi omnibusow, niet.

Bujająca_w_obłokach · Wysłany: Wto 23:14, 17 Mar 2009 Temat postu:

Nadia · Wysłany: Wto 23:16, 17 Mar 2009 Temat postu:

Nie bardzo może być tym samym, bo używając "imigranta", sugerujesz, że Polacy w Anglii źle na Was patrzą (a sami są), chociaż... mimo wszystko i tak bardziej pasuje tu emigrant. Zresztą nieważne. Mam rozszerzony WOS i jestem trochę wyczulona...
Nie wszystko się zapomina, a takie rzeczy, jak stolice państw przydałoby się wiedzieć. Z przyzwoitości, z zainteresowania. Bo świat jest wspólny i trzeba trochę wiedzieć, bo niewiedza prowadzi do wielu nieprzyjemnych konsekwencji.
No cóż, moje zdanie. Ja jedynie odpuściłabym sobie fizykę, a przynajmniej jej sporą część. Reszta jak najbardziej się przydaję w życiu. Nawet sobie nie zdajesz z tego sprawy.

Komatozona · Wysłany: Wto 23:21, 17 Mar 2009 Temat postu:

Michalina · Wysłany: Wto 23:25, 17 Mar 2009 Temat postu:

Ja nie ukrywam, że jestem patriotką. I myślę, że każdy Polak ma w sobie trochę patriotyzmu, który trzeba odpowiednio rozbudzić. Jestem pewna, że większość nie patriotyzmu wynika z czystej ignorancji i niedouczenia. Jestem pewna, że gdyby ktoś z nich znał dobrze, podkreślam d o b r z e, historię Polski, zrozumiałby, że iks pokolenie wstecz przelewało krew za to byśmy my mogli żyć w wolnym kraju, x Polaków zginęło z nadzieją, że kiedyś Polska się odrodzi i że Polacy będą z tego dumni. Niestety, ówczesna ignorancja, spowodowała, że duża części młodzieży najpewniej nawet nie rozumie słowa 'patriotyzm.
Osobiście uważam, że gdyby Polsce groziło niebezpieczeństwo, najpewniej nie potrafiłabym stanąć na froncie i stanąć ze śmiercią twarzą w twarz, jednak wykazałabym się innym przejawem patriotyzmu i bardziej tchórzowskim objawem odwagi i działała w organizacjach spiskowych.
Jestem dumna, że jestem Polką i nie rozumiem, jak ktoś może się tego wstydzić. No przepraszam bardzo, ale to nie Polacy mordowali Żydów, Polacy ich ratowali. Powinniśmy być dumni, że pocjodzimy z tak walecznego narodu, narodu, który nie spoczął dopóki nie odzyskał utraconej niepodległości. Polacy nie poddali się nawet wtedy, kiedy już dawno umarły pokolenia znające smak wolności. I to jest tak piękne. Godne pozazdroszczenia.

Nadia · Wysłany: Wto 23:27, 17 Mar 2009 Temat postu:

Brawo, Panno C! Oto kwintesencja mojego myślenia!

Komatozona · Wysłany: Wto 23:30, 17 Mar 2009 Temat postu:

Michalina · Wysłany: Wto 23:40, 17 Mar 2009 Temat postu:

Dzięki, Nadio^^

Widzisz, Koma, dla mnie to ma znaczenie. Bo Polskę tworzymy wszyscy my: przeszłość, teraźniejszość, przyszłość. My tez ją budujemy.
A czy ja mówię, że Francuzi itd. są tchórzami? Czy ja mówię, że oni nie są patriotami?

Scatty_Rikki · Wysłany: Śro 14:06, 18 Mar 2009 Temat postu:

Ja nie wiem w sumie co się wypowiedzieć.
Chcę pwoiedzieć tylko, że gdyby Polska dawniej była silnym krajem, gdyby nie niszczyło jej brak funduszy, słaba władza to nie wiadomo czy podczas II wojny światowej Panno C. to Polacy z Niemcami się nie zamienili miejscami (odpowiedź do zdania ,,to nie Polacy mordowali Żydów'').

~res · Wysłany: Śro 14:44, 18 Mar 2009 Temat postu:

Scatty_Rikki · Wysłany: Śro 14:55, 18 Mar 2009 Temat postu:

Z elkka o co innego mi chodziło, ale faktycznie źle napisałam:D
Tak w sumie polski system opiera się na systemie zachodnim. Bo tak naprawde polscy politycy ściągają wszystko z zachodu (na czasie - dla mnie- mogę podać rozpoczęcie szkoły o rok wcześniej, co osobiście uważam za bezsens).
Mi dobrze w Polsce, jeśli jest spokój (w sensie braku wojny) to chcę tu być. Aczkolwiek jeśli na miesiąc wyjadę za granicę to nic mi się nie stanie i wręcz będę szczęśliwa (lubię podróżować:D)

Alba · Wysłany: Śro 15:03, 18 Mar 2009 Temat postu:

Patriotyzm? Owszem, ale chyba bardziej przywiązanie.
W każdym obcym kraju jest mi miło, gdy usłyszę obok siebie polski język, zobaczę polską flagę na jakiejś łódce, usłyszę znaną melodię.
Miło jest pochwalić się takimi osobami jak Jan Paweł II, Szymborska, Wajda (mimo że nie przepadam za jego filmami), Holland, Bagiński, Chopin, Kilar, etc.
Jestem przywiązana do polskich tradycji. Wiecie, że nikt inny nie dzieli się opłatkiem na Boże Narodzenie?

Ale nie wykluczam faktu, że kiedyś wyjadę. Uwielbiam podróżować i nie potrafię zagrzać miejsca na długo.
Co nie kłóci się z tym, że tam będę propagowała polską kulturę.

Michalina · Wysłany: Śro 16:20, 18 Mar 2009 Temat postu:

Lena. · Wysłany: Śro 16:25, 18 Mar 2009 Temat postu:

Nie lubię dyskutować na temat "patriotyzmu", bo to tak szumnie brzmi, takie to patetyczne, że aż się niedobrze robi. Dla mnie ta sprawa jest prosta. Szanuję polską kulturę, tradycję, dorobek literatury i kina (i mówiąc o "dorobku" mówię o dziełach kinowych, a nie tandetnych szmirach, bo te w filmografii każdego kraju się znajdą), zwyczajnie lubię swój kraj, lubię Polaków, bo co by o nich złego nie powiedzieć, to są stereotypy, wszędzie można znaleźć sympatycznych i interesujących ludzi. Uwielbiam podróżować po Polsce i nie chciałabym stąd wyjechać.
Owszem, są rzeczy, które mogą przyprawić o białą gorączkę - system szkolnictwa, system zdrowia, polityka - ale czy w innych krajach jest lepiej? Wystarczy spojrzeć na tragiczną opiekę zdrowotną w USA. Wystarczy spojrzeć na polityków z innych krajów, którzy, podobnie jak i nasi czasami, nie świecą przykładem - a taki Bush, a taki Berlusconi? Że niby są lepsi? No przykro mi, ale w to nigdy nie uwierzę.
Polska miała tego pecha, że nigdy nie sprzyjały jej uwarunkowania geograficzne. Duży kraj w samym środku ludnego kontynentu musi być narażony na ataki ze wszystkich stron. Dużo było wojen, zaborów, komunizmu, nie da się zbudować stabilnego, bogatego państwa w ciągu pięćdziesięciu czy nawet stu lat. No dobrze, Niemcom się może udało, ale w końcu oni po drugiej wojnie światowej dostali pomoc zza oceanu, a my? "Marksa i Lenina", jak to powiedział grany przez Grabowskiego bohater w jednym z polskich filmów.
Tak czy inaczej, kiedyś patriotyzm był doskonale widoczny, ktoś, kto gotów był oddać życie za swój kraj był patriotą, ten, który zdradzał lub pozostawał bierny - wręcz odwrotnie. A teraz? Moim zdaniem, ważna jest przede wszystkim akceptacja swojego kraju, wszystkiego, co się z nim łączy. Co z tego, że patetycznie będę mówić "kocham Polskę", a z drugiej strony na wszystko narzekać i ze wszystkiego drwić? Nie tędy droga. Oczywiście, jak każdy kraj mamy swoje problemy, ale przecież one same nie znikną. Nie można być całkowicie bezkrytycznym, ale nie można też przesadzać i krytykować wszystkiego. Sama krytyka nie jest w stanie niczego naprawić.
Nigdy nie uważałam się za patriotkę. Ale szanuję to, co się na mój kraj składa. Najbliższe są mi polskie krajobrazy, polska literatura i film i nie wynika to wyłącznie z faktu ślepego zapatrzenia na to, co polskie - nie, ja jestem obiektywna. I raczej nie chciałabym stąd wyjechać. Nazwijcie to przywiązaniem, ale czy nie na tym również polega miłość do swojego kraju?


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj