Piórem Feniksa

Minka

Martyno to poczekaj ;) a co tam, przecież możesz. hm, najwyżej nie wyjdzie i tyle. a on... nie chce kontunuować nauki?

Kurzok ja też mam tak często ;)

Martyna_K

Na razie nie rozmawiał ze mną o studiach. Wiem, że w przyszłości chciałby mieć własną firmę i mieszkać na Florydzie, a przynajmniej mówił tak parę miesięcy temu. Nie znam jego konkretnych planów - często je zmienia ;)

Lena

Martyno, ileż masz lat? to tak offtopowo.

Martyna_K

Mam lat piętnaście.

Ivet

Martyno, w kwestii wieku nie jest tak tragicznie, to tylko 3 lata. ;) Mam, ekhm, znajome, które lubują się w takich między dwudziestką o trzydziestką.

Martyna_K

Tacy też mnie pociągają. Zaczynam się o siebie martwić. Wczoraj na koncercie widziałam takiego grrrr...

Ivet

Od pociągania a spotykania się jest pewna różnica. ;>

Minka

a ja dzisiaj widziałam kolesia, którego mijam zawsze, ale nigdy nie spotykam. patrzył na mnie tymi swoimi niebieskimi patrzałami. nawet nie wiem jak się nazywa.

Martyna_K

No tak, też prawda. Ale żeby nie było offtopu, to chciałabym poruszyć kolejny temat związany właśnie z miłością, bądź, jak kto woli, z zauroczeniem. Co sądzicie o różnicy wieku pomiędzy dwojgiem nastolatków? Czy jest ona taka ważna?

Kay

Hym, hym, hym, czasem myślę, że to nawet lepiej, że ograniczyłam swoje kontakty z facetami jako obiektami westchnień jedynie do gapienia się na plakat Gaspa nad łóżkiem.

Ivet

O, o, o. Wiesz? Nie sądzę, że różnica jest taka ważna. Jak para ma, za przeproszeniem, nasrane w głowie, to nie; jeśli umie być parą mimo różnicy wieku - tak. Ogólnie chyba bardziej chodzi o dogadywanie się, o wspólne zainteresowania i o dojrzałość - tę psychiczną, nie fizyczną.
Na przykładzie podaję kolegę, który chodzi z dziewczyną prawie trzy lata starszą. Fajna z nich para.

Kurzok

Minka

mhm, szczerze mówiąc to, jak dla mnie, dziwnie wyglądałabym z przyjacielem, który ma osiemnaście lat, bo ja mam tylko szesnaście i to się nadaje na pedofilstwo czy coś ^^.

ale jeśli nie chodzi o mnie to niech para ma ile chce lat, ważne, żeby była parą i żeby łączyło ich coś więcej, niż "pójdziemy do łóżka rano, czy wieczorem, Kocie?"

Komatozona

Pociagaja mnie starsi, o wiele starsi, mrrrau. Najstarszy na moim kacie ma na imie Johnny i ma 23 lata, szesc roznicy. Ale nie wytrzymalismy ze soba dlugo, ekhm, ekhm, ekhm, jeden weekend oficjalnego chodzenia ze soba i miesiac flirtowania. I w ten jeden weekend upilam sie do nieprzytomnosci i rzucil mnie, bo uznal, ze jestem za glupiutka, och. I nigdy nie poszlismy ze soba do lozka, pozniej powiedzial mi, ze czulby sie "winny". A to szkoda, bo byl fitfitfitfitfit....
Uwazam, ze pary nie powinny byc mieszane wiekowo, to nigdy nie bedzie dzialac. W okresie 14-25 ludzie zmieniaja sie najszybciej. Nie jestem taka sama jak rok temu, o nie. Roznice pogladowe sa NIESAMOWITE miedzy rocznikami, a co dopiero, jesli pare dziela trzy, cztery lata. Nie, nie potrafie sobie tego wyobrazic.
W zyciu nie umowilabym sie z chlopakiem mlodszym ode mnie, chociaz o rok, nie i juz.
(Ja pierdole, ja pierdole, obiecalam sobie, ze poczekam troche z romansowaniem i obiecalam sobie za nim nie tesknic, nie ogladac sie, nic, ale NIE MOGE, NIE MOGE, NIE MOGE. Mam bardzo silne potrzeby... fizyczne. Hormony mnie ROZSADZAJA!)

Minko, na pedofilie, jak cos i nie, nie nadaje sie, bo masz powyzej szesnastki, wiec ci wolno wszystko i idz z bogiem.

To jest milosc:

Boze, jak ja strasznie zazdroszcze iiiiiiimmmmmmm, dwoje genialnych, pieknych ludzi T.T

Agfa

Ja tam wyznaję zasadę dwóch lat ^^ W sensie że w sensie teraz jak mam szesnaście lat, mogłabym się umówić z co najwyżej osiemnastolatkiem, trzy lata starszy też by uszedł, no ale... Hmm tak jak powiedziała Koma to już trochę za duża różnica ^^
A młodsi? Hm... Trudno mi powiedzieć. Ten rok chyba bym jeszcze przeżyła... Chociaż jak patrzę na mojego kumpla, młodszego o kilkanaście miesięcy to zastanawiam się, czy naprawdę jest między nami tak mała różnica wieku ^^

Minka

mhm, ja sądzę, że osobniki w moim wieku są jeszcze... za młode na jakiekolwiek większe zauroczenie.

Komatozona

Czy ja wiem, ja pamietam swoja pierwsza milosc do dzis! O ile to wtedy bylo latwiejsze, takie chodzenie trzymajac sie za lapki i kupowanie sobie nawzajem czekoladowych batonikow i chodzenie na maliny i nie myslenie, o tym, czy on naprawde lubi spedzac z toba czas, czy po prostu chce isc z kims do lozka i ty jestes najlatwiejszym lupem...

A propos bycia najlatwiejszym lupem, tesknota minela mi kompletnie, zlosc tez, zazdrosc tez, minelo wlasciwie wszystko, a wczoraj chatowalismy razem na facebooku i umowilismy sie na pijacki wieczorek razem z jego przyjacielem, po egzaminach. Bardzo mi teraz zle ze soba, bo powinnam go nienawidzic i tak dalej, kurcze, to chyba nie byla prawdziwa milosc, skoro wywietrzala tak szybko.
Kompletnie nie mam sensu, alecozztego.
(Teraz beda gadac, ze mozna mnie przeleciec, porzucic i nie ponosic zadnych konsekwencji, ale, hej, przezylam tydzien, w ktorym nie mowilo sie o niczym innym, tylko o moim tylku, przezyje i to.)

Kirimi

Ja też raczej za młoda jestem na miłość, ale zauroczona byłam wiele razy, co doprowadzało mnie do szału. Bo co za normalne dziecko będzie robiło maślane oczka na widok drugoklasisty z liceum przez bite pół roku?
Albo do kolegi z klasy, który jest brzydki i głupi?
Albo do kolegi tego pierwszego drugoklasisty, który jest ostatnim okazem dżentelmena?
Albo do małego pana M.

I w tym akurat przypadku jest ta dziura między nami. Wiekowa, rzecz jasna. No, to nawet nie jest dziura, lecz przepaść.
Bo pan M. jest młodszy... o 4 lata!
Samego M. poznałam lat temu dwa, gdy po raz pierwszy miałam do czynienia z perkusją, a pan M. jest mistrzem naszej klasy, geniuszem nagradzanym na wielu konkursach, więc z widzenia, a tym bardziej słyszenia go znałam.
W tym roku pan M. miał swój zepsół przed naszym zepsołem, a jako że mój ukochany braciszek jest razem z nim, to chcąc nie chcąc, musiałam się z nim spotykać w każdą sobotę, potem doszły niedziele i te dni wolne, w które wszyscy sobie gdzieś jadą, a pan M, mój brat i ja ćwiczymy w ciemnych salach w szkole muzycznej.
Co dziwne, o panu M. wiem najwięcej ze wszystkich dotąd chłopców, którzy mnie zainteresowali na tyle, żeby mi łepetynkę przewrócić na drugą stronę.
Wiem, że pan M. ma cukrzycę, że boi się wiaduktów i tuneli (szczególnie jeśli coś po nich akurat jedzie), że strasznie się rzuca podczas snu, że jest strasznie wrażliwy na dotyk w odcinku piersiowym kręgosłupa, że pije tylko czarną herbatę, jego ulubiona pizza jest z pieczarkami, szynką i kukurydzą, a ulubionym klubem jest Manchester United (moim zresztą też :D).
I nie, żeby był dla mnie jakiś bardzo miły. Jego charakterek na to nie pozwala, mój chyba też nie...
Oj, rozpisałam się, nieważne.

W każdym razie, dopóki on ze mną rozmawia i jest, to ja jestem zadowolona. Przestałam zauważać różnicę wieku - jest zbyt dorosły na swoje lata, a ja - zbyt dziecinna.

Miłości nie szukam, bo ona sama do mnie przyjdzie (chociaż jakie to by było piękne, gdyby przyszła kiedyś z panem M.). Ale przecież teoretycznie mam jeszcze tyle czasu, po co się spieszyć? Z powolnego życia też można się cieszyć, mimo braku pewnych niezwykłych smaczków szybkiego tempa. Na to tempo mam jeszcze parę lat, więc... Poczekam grzecznie w kolejce, czasami wychylając się, żeby zobaczyć co akurat sprzedają w sklepie.

Od pierwszego wejrzenia?
No way. Za mało widać, szczególnie patrząc moimi oczkami.

Kurzok

Aktualnie spokojnie moge powiedzieć, ze moją największą miłością jest M., który jest niesamowity. Trudno to nazwać przjaźnią, znajomością lub zakochaniem, to raczej nić porozumienia między dziwakami -jak twierdzą niektórzy. On jest cudnie dziwny, z tym mówieniem do siebie i tępym wyrazem twarzy, a ja... ja jestem nastolatką, która ma obsesje na punkcie Hugh Jackman, która nosi sukienki, która ma własny taniec przez niektórych wyśmiewany i która śpiea muzykę z lat osiemdziesiątych


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj