Piórem Feniksa

Bulbulcia

[początek części humorystycznej]
Ha. Taki kawał był kiedyś:
Przyjeżdża Niemiec do Polaka i widzi swoje stare auto.
Przyjeżdża Polak do Niemca i widzi zegarek prababki.

Polacy...? Nie wiem, jak inni nas widzą, mogę się jedynie domyślać.
Popatrzmy na Eurowizję: wysyłamy Izis Dżi, która zęby przeszczepiła sobie od jakiegoś konia, i- przegrywamy.
Formuła 1: wysyłamy Kubicę, któremu w połowie fajczy się autko, i-przegrywamy.
"Lotnictwo": Rokita szamocze się ze stewardessą o płaszczyk...

Polak potrafi XD

[koniec części humorystycznej. teraz trochę bardziej poważnie]

Lubię tę "moją" Polskę. Co prawda mamy zacofaną mentalność- "sto lat przed murzynami", ale nie przeszkadza mi to. Prawda jest taka, że my możemy sami siebie obrażać, ale niech no ktoś inny nam się spróbuje do dupy dobrać... Przynajmniej ze mną tak jest ^^ Poza tym w naszej wspaniałej Polszy jest wielu ludzi, na których można liczyć. I to nie zależy od narodowości, tylko od człowieka, nie?

Komatozona

[link widoczny dla zalogowanych]
HAHAHAHAH! Heil Hitler!

Polacy lubia sobie wmawiac, ze sa najrodem, ktory dostal w dupe najwiecej ze wszystkich, w zwiazku z czym maja przewage nad calym swiatem.

Minka

a ja popieram Kurzoka i Kay.

gdyby nie nasi lotnicy w czasie II wojny światowej, to nieźle by w dupę Brytyjczycy dostali. i co? jakoś się o tym w ujro nie mówi, tylko o naszych wadach.

że pijemy, że leniwi, że niewykrztałceni (faajowsko, tylko że teraz praktycznie nasz kraj stawia najbardziej na wykształcenie człowieka; poza tym od amerykanów jesteśmy mądrzejsi, przykład: to polscy hakerzy złamali simloca w telefonie, na który wszyscy przyczepili etykietę "nie do złamania").

tworzymy genialną muzykę, tylko ciężko nam się wybić, bo jesteśmy państwem dość specyficznym pod tym pktem...
jak czasami słucham angielskiego rocka to mnie na wymioty zbiera (chociaż czasami też sobie The Kooks lubię posłuchać lub coś ;)).

no i chociaż mało tu człowiek zarabia to i tak na razie poczekam do końca studiów.

Michalina

ja się nie wypowiadam, bo się zdenerwuję, nosz!
Ja jestem dumna, że jestem Polką, a nie kimś-tam innym, o.

Komatozona

Ja rowniez jestem z tego dumna, kto powiedzial, ze nie?
Ale jestem rownie dumna, ze wyemigrowalam z Polski.

Polacy lubia dopisywac sobie samym zaslugi przeszlych pokolen.

Alba

A inne narody tego nie robią? Bez przesady.

Kocham polski język, ale o tym już pisałam.
Uwielbiam polską melancholijność.

podtekst

tak, roztkliwiamy się nad swoją melancholijnością i wrodzonym romantyzmem... podobnie jak nad historią, zresztą. idealizujemy (wątpliwe) zasługi, przemilczając przy tym klęski, hańby, niepowodzenia... - irytujące.

Alba

Ważne jest by o nich pamiętać i wyciągać wnioski.
Nie uważam się za romantyka. Lecz sentymentalna jestem.

vagabond

blee.. polski romantyzm, sentymentalizm, melancholia. do czego to prowadzi? jak bardzo Polacy są próżni i uważają się za naj, bo tacy pokrzywdzeni, bo nie szanowani, a przecież TYLE znaczą... ech. zamiast tak marudzić nie lepiej byłoby się za coś konkretnego wziąć? na dodatek ten patriotyzm... a kto sprzedał Polskę? sarmatia jest nadal zjawiskiem bardzo w Polsce popularnym.

Minka

a mi się polska literatura podoba, bo nie muszę czytać o żadnych Kejtach, Marryejtach, Joanejtach ^^ tylko mogę sięgnąć po książki Nowak albo innych i poczytać o Marysiach, Kasiach i Joannach.

vagabond za bardzo krytykujesz, skoro piszesz, żebyśmy skupiali się na czymś konkretniejszym to może powinniśmy zająć się na początku swoim nastawieniem i zacząć zmieniać coś w sobie? bo prawda jest taka, że to my za jakiś czas będziemy tworzyć w większym stopniu ten kraj, a teraz musimy się jakoś do tego przygotować. żeby poprawić coś na lepsze.

Lena

Polak Polakowi piaskiem w oczy, taka prawda O.o choć, w sumie, nie chciałabym nie-być Polką xD pokrętne, wiem.

vagabond

no właśnie, krytykuję, to "za bardzo", bo Polacy nie umieją się pogodzić z rzeczywistością, z prawdą, bo przecież są "naj". ech... nie darzę szacunkiem tego kraju, w zasadzie mam go daleko gdzieś, nie mam zamiaru tutaj nic zmieniać - to byłby dowód mojej miłości.
ponadto uważam, że jestem okej i naprawdę nie muszę nic w sobie zmieniać, jeśli idzie o nastawienie do kraju. nie będę tworzyć Polski, mam zamiar wyjechać...

Firiel

Ja chyba postawię na wersję tchórza: wyjadę i będę "budować Polskę", tzn. reprezentować, ale daleko od niej. Niby jestem dumna z mojego pochodzenia, ale niesamowicie irytuje mnie polska mentalność.

Lena.

A ja z moimi poglądami jestem chyba jakaś dziwna, co podejrzewam po przeczytaniu Waszych postów. Prawdopodobnie mam na co dzień po prostu zbyt spokojny charakter i zbyt często przejawia się u mnie optymizm, bo mnie w Polsce niewiele przeszkadza. Na ludzi, których określacie mianem Sarmatów, sentymentalnych, melancholijnych, rozkochanych w przeszłości, przekonanych o własnej wyższości, patrzę z pobłażaniem i pewnym dystansem, ale bez zbędnego krytycyzmu i nienawiści, bo to jednak mój naród, jacy by oni nie byli, nie mogę (i nie chcę) się od nich odciąć, bo to jest mój kraj i ludzie, którzy go tworzą, bo nie wszyscy są tacy i mówienie, że tak jest to zwykłe generalizowanie, bo znam wielu naprawdę wartościowych ludzi (właściwie tylko z takimi wchodzę w bliższe kontakty) i wiem, że Polacy mogą być tak samo wartościowi, jak mieszkańcy innych państw. Z niektórych wypowiedzi wynika raczej, że macie respekt wobec tych innych państw, że uważacie ich obywateli za lepszych, a ja tak wcale nie uważam; każdy kraj ma swoje problemy i swoje bolączki, ale nie w każdym krytyka i niezadowolenie są tak wyraźnie widoczne, jak u nas. Nawet Wasze wypowiedzi zdradzają wieczne niezadowolenie Polaków, z którym bynajmniej się nie utożsamiam. Nie powiedziałabym, że kocham swój kraj, ale z pewnością bardzo go lubię, co jest, według mnie, o wiele bardziej wartościowym uczuciem, bo nie bezwarunkowym. Lubię swój kraj, bo życie, które mnie tutaj spotkało nie jest złe. Potrafię to docenić. I jestem pełna optymizmu, i wierzę, że z czasem będzie coraz lepiej.

Uff, wygadałam się. Nawet, jeśli tego nikt nie przeczyta^^

Firiel

Zazdroszczę Ci takiej postawy, takiej, na jaką nie mogę się zdobyć ;].

Lena.

Ona dla mnie nie jest trudna, ona jest automatyczna. To chyba wynika z różnicy charakterów...

Iyou

Moim zdaniem Polacy są smutni. Nie zawsze i nie wszędzie (a niektórzy śmieją się cały czas) ale ogólnie tak. Zauważyli to zarówno obcokrajowcy, których znam, jak i ja sama, kiedy byłam w innych krajach i porównywałam zachowania.
Najlepiej pamiętam Niemców i Francuzów - bardzo często chodzą gdzieś stadami, bawią się na całego. My bardzo rzadko. Ostatnio widziałam to w Łazienkach - w kawiarni wszyscy nasi siedzą, każdy sobie, jak rozmawiają głośno to zwykle dlatego, że ktoś jest przygłuchy. A w tym cichym otoczeniu grupka roześmianych, rozpartych jak w domu obcokrajowców. Różnica kolosalna. Sama często wychodzę na miasto z wesołym towarzystwem, ale poziom wyluzowania nigdy nie zwrócił na nas uwagi przechodniów.
Ludzie się za mało uśmiechają, za dużo grzebią w problemach, nie potrafią po prostu radośnie robić tego, na co mają ochotę, nie przejmując się szczegółami.


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj